بررسی رابطه توانمندسازی روان شناختی با رضایت شغلی در پرسنل پرستاری

تنها مزیت رقابتی پایدار هر سازمان (ازجمله مراکزدرمانی)، افراد آن و نقش تمامی آنان در موفقیت سازمان می باشدکه این امر از طریق توانمندسازی و تامین رضایت شغلی کارکنان میسر است. بدین ترتیب هدف مطالعه حاضر بررسی رابطه بین توانمندی روان شناختی بامیزان رضایت شغلی در پرسنل پرستاری است.
مطالعه حاضر ازنوع توصیفی-همبستگی بوده که به شیوه نمونه گیری طبقه ای-تصادفی انجام شد. ابزار جمع آوری اطلاعات سه پرسش نامه بود. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون T تک نمونه ای، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شد.
باوجودی که میانگین رضایت شغلی پرسنل پرستاری(847/3) به دست آمد که نشان از رضایت شغلی نسبتا مطلوب دارد، اما بیشترین نارضایتی مربوط به عامل پرداخت بود. 2)میانگین توانمندی روان شناختی(218/4) بود که نشان از توانمندی بالا می باشد. 3)نتایج ضریب همبستگی نشان داد که بین توانمندی روان شناختی و رضایت شغلی در پرسنل پرستاری رابطه معنی داری وجود دارد. 4)نتایج رگرسیون چندگانه نیز نشان داد که از بین متغیرهای توانمندی روان شناختی فقط متغیر احساس اعتماد باتغییرات نمرات رضایت شغلی رابطه معنی دار دارد. باتوجه به محرز شدن رابطه بین توانمندی روان شناختی و رضایت شغلی در پرسنل پرستاری پیشنهاد می شود که مدیران مراکز بهداشتی-درمانی شرایطی را فراهم آورند که کارکنان 1-شغل خود را با ارزش تلقی نموده و علاقه درونی نسبت به آن داشته باشند. 2-به توانایی و ظرفیت خود برای انجام وظایف محوله اعتقاد داشته باشند. 3-دارای حق انتخاب، آزادی عمل و استقلال درمحیط کار باشند. 4-در تصمیم گیری ها مشارکت داشته باشند. 5-به یکدیگر احساس اعتماد و علاقه مندی داشته باشند.