جایگاه انرژی های تجدیدپذیر در نظریه حمل و نقل پایدار مسافر

امروزه با رشد روزافزون نیازهای جوامع انسانی و به تبع آن گسترش خدمت رسانی توسط مراکز متعدد صنعتی، اداری، رفاهی و...، صنعت حمل و نقل به عنوان عاملی اساسی در برقراری ارتباط بین عرضه و تقاضای این خدمات مطرح است. همچنین در جریان توسعه جوامع، حمل ونقل به طور همزمان دارای نقش تاثیرگذار و تاثیرپذیر بوده است. امروزه دیدگاه همه جانبه به توسعه سبب شده است تا برای دستیابی به ساختار پایدار شهری، نظریه حمل ونقل پایدار به عنوان یک راهبرد مورد توجه کارشناسان، مدیران و گردانندگان جوامع شهری قرار گیرد. یکی از مهم ترین موضوعات در نظریه حمل ونقل پایدار، مبحث انرژی است. سهم بالای صنعت حمل ونقل در مصرف سرانه انرژی و تاثیرات مستقیم آن بر محیط زیست و همچنین پیامدهای آن در توسعه جوامع، بیانگر جایگاه مهم این مبحث در نظریه حمل ونقل پایدار است. در این میان، حمایت از توسعه فناوری های گونه های متعدد انرژی تجدیدپذیر به واسطه بحران زوال منابع فسیلی در جهان و اکتشافات روزافزون در زمینه شناسایی خطرات زیست محیطی استفاده از آنها در دستور کار بسیاری از اجلاس های مختلف بین المللی، منطقه ای و ملی است. در این مقاله ضمن تلاش جهت ارائه تعریفی جامع و مانع از انرژی های تجدیدپذیر و توسعه پایدار، سعی بر ارائه شاخص هایی در زمینه ارزیابی جایگاه انرژی تجدیدپذیر در نظریه حمل و نقل پایدار مسافر شده است. با توجه به جدید بودن مفهوم حمل و نقل پایدار در ادبیات مدیریتی حمل ونقل، خط مشی ها و شاخص های مورد نظر این مقاله، می تواند در دستیابی به توسعه پایدار زیرساخت های شهری راهگشا باشد.