برخی شواهد دیرین گیاه شناسی در ارتباط با محیط زیست، استفاده از گیاهان، کشاورزی و ارتباطات درون منطقه ای در ایران

اگر به روند تکاملی جوامع انسانی نظری بیفکنیم در خواهیم یافت که گیاهان نقش تعیین کننده ای در زندگی انسان ایفا کرده اند. شواهد مطالعات انجام شده حکایت از آن دارد که انسان برای جستجوی غذا (گیاهان خودرو) اغلب مواقع استقرارگاه های خود را از نقطه ای به نقطه دیگر تغییر می داده است. انسان چه در دوره شکارگری و چه پس از اهلی کردن حیوانات و چه زمانی که وارد دوره کشاورزی شد، همواره برای زندگی روزمره خود نیاز به محیطی سرسبز داشته است.مقاله حاضر سعی دارد تا تاریخ گزاری محیط گیاهی بر اساس بقایای گیاهی به دست آمده از محوطه های مختلف باستانی ایران را بررسی کند. برای تعیین ارتباط میان هستی انسان و گیاهان، در ایران یا هرجای دیگر، باستان شناسان از روش های مختلفی نظیر تجزیه گرده های گیاهی، دانه های سوخته گیاهان و ذغال چوب و پس ماده های ارگانیک تا قوم باستان شناسی استفاده می کنند. این مقاله با تاکید بر روش دیرین گیاه شناسی تلاش دارد تا ارتباطات فرهنگی و درون منطقه ای را بر اساس مطالعه بر روی دانه ها و بقایای گیاهی نشان دهد.