نقش ناموثر آمریکا درمذاکرات صلح سوریه و اسرائیل در دهه 1990

تحولات اساسی در صحنه روابط بین الملل پس از فروپاشی اتحاد شوروی فرصت مناسبی را برای اعراب و اسراییل فراهم آورد تا به دشمنی دیرینه خود پایان دهند. همچنین این تحولات موقعیت مناسبی برای ایالات متحده پدید آورد تا نقش مهمی در مذاکرات صلح اعراب و اسراییل ایفا کند. طی دهه 1990، ایالات متحده تسهیلاتی فراهم کرد تا گروه های مذاکره کننده سوری و اسراییلی طی چند دور مذاکرات رسمی و غیر رسمی مسایل اساسی بحران اعراب و اسراییل را با هدف عادی سازی روابط بررسی کنند. این مذاکرات بسیار پیچده و دشوار بود و چندین بار بخاطر پافشاری اسراییل بر مخالفت با عقب نشینی از بلندی های جولان به بن بست رسید. عوامل بسیاری مانع پیشرفت مذاکرات صلح سوریه و اسراییل شد. علاوه بر مسایل لاینحل مانند اختلاف بر سر بلندی های جولان، عواملی چون عدم توانایی امریکا در پیگیری نقشی بیطرفانه در این مذاکرات یکی از موانع اساسی محسوب می شود. ایالات متحده همواره روابطی استراتژیک با اسراییل داشته در حالی که از بهبود روابط با سوریه خودداری ورزیده است. گروه های طرفدار اسراییل نفوذی قابل توجه در کنگره امریکا داشته اند و این امر سبب شده است که امریکا نتواند یک میانجیگر بیطرف در مذاکرات فی مابین اسراییل و سوریه باشد. همچنین موانع دیگری چون پافشاری دو طرف بر مواضع خود و عدم وجود اعتماد بین سوریه و اسراییل همراه با مشروط بودن مذاکرات، نقشی اساسی در بن بست این مذاکرات طی دهه 1990 داشته است.