مکان یابی محل احداث نیروگاه های گازی 1 و 2 زنجان با رویکرد زیست محیطی

در این مطالعه به بررسی و انتخاب مناسب ترین مکان جهت احداث نیروگاه های 500 مگاواتی گازی 1 و 2 زنجان (قابل تبدیل به سیکل ترکیبی) در محدوده استان زنجان از مدل اکولوژیکی توسعه فعالیت های شهری- صنعتی مخدوم (1378) که یک روش ارزیابی چند عامله است، استفاده گردید. این مدل در برگیرنده سه طبقه جهت تشخیص سرزمین های مناسب از نامناسب برای اجرای فعالیت های توسعه ای می باشد. طبقه اول زمین های مناسب، طبقه دوم زمین های به نسبت مناسب و طبقه سوم زمین های نامناسب برای توسعه را به ما نشان می دهد. بر اساس این روش، هنگامی که انجام فعالیت توسعه در منطقه ای مدنظر باشد، لازم است ابتدا ویژگی ها و خصوصیات آن سرزمین، شناسایی شود. گام بعدی، مقایسه ویژگی های محیط زیست منطقه با ویژگی های هر کدام از طبقات مدل بوم شناختی یاد شده مورد بررسی قرار گرفته است و نتیجه حاصله به صورت نقشه می باشد که محل های مناسب و نامناسب جهت انجام توسعه مشخص شده است. جهت شناسایی مکان های مناسب، وضعیت موجود محیط زیست در قالب محیط فیزیکی، طبیعی و انسانی در محدوده مطالعاتی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. با توجه به ضوابط و استانداردهای زیست محیطی موجود در کشور، 27 فاکتور و معیار جهت انتخاب گزینه های ساختگاه نیروگاه های 1 و 2 گازی زنجان تعیین و در چک لیستی ارائه شد. با انجام مطالعات اولیه و تهیه نقشه های طبقات شیب زمین، ارتفاع از سطح دریا و جهت های جغرافیایی و واحدهای شکل زمین در مجموع 90 اکوسیستم کلان (واحد شکل زمین) در محدوده استان زنجان شناسایی گردید. از اکوسیستم های مزبور 6 نوع واحد شکل زمین به عنوان مکان های مناسب و 14 واحد نیز به عنوان مکان های به نسبت مناسب، تعیین گردید. در مرحله بعد با تلفیق اطلاعات زمین شناسی، زلزله، منابع آب و...، بازدیدهای صحرایی اولیه در مناطق مناسب و به نسبت مناسب، در مجموع 7 نقطه جهت استقرار نیروگاه های 1 و 2 گازی زنجان معین شد. بر اساس نتایج به دست آمده، گزینه 5 (در محور زنجان- میانه) در رتبه اول و سایر گزینه ها در رتبه های بعدی قرار گرفتند.