بررسی فلج دوره ای هیپوکالمیک در بیماران مبتلا به پرکاری تیروئید

شیوع فلج دوره ای هیپوکالمیک در جوامع مختلف، متفاوت گزارش شده است. با توجه به بروز تظاهرات بالینی گوناگون در افراد مبتلا و لزوم درمان آنها، خصوصیات این بیماری در مراجعین به درمانگاه غدد دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز مورد بررسی قرار گرفته اند.
در این مطالعه شیوع و خصوصیات فلج دوره ای هیپوکالمیک در 2413 بیمار هایپرتیروئیدی مراجعه کننده به درمانگاه غدد دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز مورد بررسی قرارگرفته است. در بررسی همه بیماران یک پرسشنامه شامل سن، جنس، علت هیپرتیروئیدی، وجود یا عدم وجود افتالموپاتی، عوارض پوستی بیماری گریوز، سابقه فلج، اندام گرفتار حین فلج، علل مستعد کننده حمله، تعداد حملات تا موقع مراجعه، زمان شروع حملات و سطح پتاسیم حین حمله تکمیل گردید.
حدود 52 درصد بیماری گریوز داشتند. 69 درصد از بیماران زن بودند. 19نفر (8 /0 درصد) سابقه فلج دوره ای هیپوکالمیک در ماه های گرم سال داشتند که همگی مردان مبتلا به بیماری گریوز بودند. سن متوسط آنها 7/10± 2/30 سال بود. اختلال ECG و فلج عضلات تنفسی در هیچکدام از بیماران دیده نشد. میانگین پتاسیم سرم در حملات فلج mEq/L 67/0±6/2 بود. علل مستعد کننده حملات فلج شامل فعالیت شدید بدنی، مصرف کربوهیدرات و شیرینی، عفونت ها و تزریق کورتیکواستروئید بود. در 9 مورد از بیماران(3/47 درصد) هیچ عامل مستعدکننده ای دیده نشد. در هیچ بیماری پس از درمان موفقیت آمیزپرکاری تیروئید، فلج دوره ای هیپوکالمیک دیده نشد.
فلج دوره ای هیپوکالمیک عمدتا در مردان مبتلا به بیماری گریوز در آب و هوای گرم و پس از قطع درمان آنتی تیروئید اتفاق می افتد. هیچ گونه فلجی پس از درمان موفقیت آمیز هایپرتیروئیدی دیده نشد.