ارتباط پلی مورفیسم های ژنتیکی پذیرنده شبه Toll 4 (TLR4) و استعداد ابتلا به سل ریوی

TLR2 و TLR4 اعضایی از خانواده پذیرنده های شبه Toll بوده و نقش مهمی را در شناسایی و متعاقب آن پاسخ ایمنی علیه مایکوباکتری ها ایفا می کنند. 2 پلی مورفیسم فونکسیونل برای ژن های TLR2 (Arg677Trp CàT، Arg753Gln GàA) و TLR4 (Asp299Gly AàG Thr399Ile CàT) با اثر منفی بر عملکرد آنها مرتبط بوده اند، از اینرو ممکن است پاسخ ایمنی ذاتی میزبان در برابر مایکوباکتری ها را تحت تاثیر قرار دهند. هدف از این مطالعه بررسی واریانت های ژنتیکی TLR2 و TLR4 در جمعیتی از بیماران ایرانی مبتلا به سل ریوی و مقایسه آنها با افراد سالم بوده است.
بر روی 96 بیمار و 122 فرد شاهد سالم یک مطالعه «مورد-شاهد» انجام شد. روش تعیین ژنوتایپ بر پایه یک تکنیک جدیدPCR-SSP صورت گرفت. توزیع آللی و ژنوتایپی پلی مورفیسم های مذکور توسط آزمون دقیق فیشر در گروه های بیماران و افراد کنترل مقایسه شدند.
فراوانی آلل های واریانت TLR4 (Gly299 وIle399) در بیماران به صورت معنی داری بیشتر از افراد گروه کنترل بود (028/0=P value، 66/2= OR، 9/2% vs 3/7%: Gly299 و 022/0= P value، 26/5=OR، 8/0% vs 2/4%: Ile399). در مورد پلی مورفیسم Arg753Gln ژنTLR2، هیچ تفاوت معنی داری بین گروه شاهد و بیمار مشاهده نشد (05/0

نتیجه گیری

نتایج ما نشان می دهند که پلی مورفیسم های ژنتیکی TLR4 ممکن است درخطر ایجاد بیماری سل پس از مواجهه با مایکوباکتریوم موثر باشند. علاوه بر این فراوانی بسیار کم واریانت های ژنتیکی TLR2 نیز در جمعیت ایرانی آشکار گردید.