مقایسه ی آزمایشگاهی استحکام پیوند برشی چهارگونه باندینگ سلف اچ و توتال اچ در عاج دندان های شیری

بیان مساله: روش های محافظه کارانه ی استفاده از چسبنده های عاجی، یکی از جنبه های مهم دندانپزشکی کودکان است. انجام پیوند توسط سیستم های چسبنده ی رایج در عاج دندان های شیری به گونه ی کامل بررسی نشده است.
هدف از این پژوهش، بررسی تعیین استحکام پیوند برشی چهار گونه سیستم چسبنده در عاج مولرهای شیری بود.
مواد و برای انجام این بررسی تجربی، 48 دندان مولر شیری کشیده شده ی انسان گردآوری و در محلول نرمال سالین در دمای اتاق نگهداری شد. برای آزمایش استحکام پیوند برشی، سطح لبیال یا لینگوال مولرهای شیری مورد استفاده قرار گرفت. سطوح صاف شده ی باکال/ لینگوال 48 دندان به چهار گروه بخش شدند (12= n). ادهزیوهای مورد آزمایش شامل: باند کلیرفیل SE (Clearfil SE Bond)، پرایم و باند NT (Prime & Bond NT)، ادهز (Adhese (AS)) و اگزایت (Exite (EX)) بودند. چهار چسبنده ی عاجی بر پایه ی دستور کارخانه ی سازنده مورد استفاده قرار گرفتند. کامپوزیت Z100 در استوانه هایی به ابعاد 4×3 میلی متر بر روی سطوح عاجی قرار گرفته و پلیمریزه شده و نمونه ها در نرمال سالین به مدت 72 ساعت نگهداری شدند. دندان ها پس از عمل ترموسایکلینگ، با استفاده از دستگاه آزمون یونیورسال اینسترون (Instron) با سرعت تیغه ی 1 میلی متر بر دقیقه زیر نیروهای برشی قرار گرفتند. نتایج با استفاده از آزمون آنوا (ANOVA)، توکی (Tukey) و تی غیر وابسته (T. test) پردازش شدند.
استحکام پیوند برشی از 71/4 تا 68/26 مگاپاسکال بر روی عاج متغیر بود (که به ترتیب از زیاد به کم شامل: SE، NT، EX و AS بود). تفاوت در استحکام باند میان چهار گروه از نظر آماری معنادار گزارش شد (0001/0= p).
سیستم های چسبنده دارای تکنیک حساسی هستند و در دندانپزشکی کودکان، انتخاب سیستم چسبنده تنها بر پایه ی ویژگی های فیزیکی مواد نبوده بلکه تحت اثر عوامل مرتبط با روش کاربرد آنها نیز است.