اثر آموزش بهداشت دهان بر آگاهی، نگرش و کارکرد گروهی از بیماران

بیان مساله: مهار پلاک میکروبی و آموزش بهداشت جزو مهم درمان های دندانپزشکی است، که موفقیت دراز مدت مراقبت های دندانپزشکی و پریودنتال را تضمین می کند.
هدف از این پژوهش، مقایسه ی میزان کارآیی آموزش های بهداشت دهان داده شده به بیماران مراجعه کننده به بخش پریودنتولوژی دانشکده ی دندانپزشکی تبریز در افزایش سطح آگاهی و بهبود نگرش و کارکرد آنان در مهار پلاک میکروبی در دو گروه جوان و بزرگسال بود.
مواد و برای این منظور در یک مطالعه مداخله ای (نیمه تجربی) شمار 100 بیمار مراجعه کننده به بخش پریودنتولوژی دانشکده ی دندانپزشکی تبریز به گونه ی تصادفی ساده انتخاب شده و تحت آموزش مهار پلاک قرار گرفتند. در آغاز بررسی و در فاصله های یک و دو هفته و سپس یک ماهه پس از آموزش بهداشت، بیماران پرسشنامه ای را که برگرفته از پرسشنامه ی OHI-S (Index Simplified Oral Hygiene) سازمان بهداشت جهانی (WHO) و دارای 14 پرسش بود، پر کردند. نمایه ی پلاک همه ی بیماران توسط یک فرد معاینه کننده بر پایه ی نمایه ی پلاک O''Learyاندازه گیری شد. پس از مقایسه ی پرسشنامه های پیش و پس از آموزش بهداشت دهان، میزان تغییرات در آگاهی، نگرش و کارکرد بیماران بر پایه ی آزمون تی زوج (Paired t-test) و با استفاده از نرم افزار آماریSPSS 13 ارزیابی گردید.
یک ماه پس از آموزش مهار پلاک برای بیماران، 46 درصد افزایش در سطح آگاهی، 123 درصد بهبود در سطح نگرش و 27/43 درصد کاهش در نمایه ی پلاک دیده شد، که هر سه معیار اختلاف معنادار با اندازه های آغازین نشان دادند (به ترتیب 021/0p=، 018/0 p= و 018/0 p =).
نتایج این بررسی نشان داد، که آموزش بهداشت دهان به صورت پیاپی باعث بهبود چشمگیری در میزان آگاهی، نگرش و کارکرد بیماران در مهار پلاک می گردد.