بررسی فراوانی زایده استیلوئید طویل شده و سندرم ایگل در رادیوگرافی پانورامیک بیماران مراجعه کننده به دانشکده دندان پزشکی گیلان (86 - 1385)

زایده استیلوئید دارای طول متوسط 20 تا 30 میلی متر است و لیگامان های متصل به آن قابلیت معدنی شدن را دارا است. هدف از این پژوهش تعیین فراوانی زایده استیلوئید طویل شده (ESP) و سندرم ایگل در رادیوگرافی پانورامیک بوده است.
در این پژوهش توصیفی- مقطعی، 618 رادیوگرافی پانورامیک متعلق به 387 زن و 231 مرد در محدوده سنی 75-11 سال انتخاب شد و طول متوسط زایده استیلوئید با خط کش مخصوص دستگاه اندازه گیری شد. طول برابر یا بیش از 30 میلی متر به عنوان زایده طویل شده در نظر گرفته شد. اطلاعات دیگر شامل سمت ابتلا، شکل استخوانی شدن، تاریخچه ترومای گردنی و وجود علایم سندرومی برای هر فرد مشخص گردید. داده های حاصل با آزمون های 2χ و tمستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
طول متوسط زایده استیلوئید در زنان 82/26میلی متر و در مردان 95/28 میلی متر و شیوع ESP 4/36 درصد گزارش شد (مردان 44 درصد و زنان 56 درصد). فراوانی ESP با افزایش سن افزایش نشان داد. درگیری دو طرفه بیش از یک طرفه و شکل I استخوانی شدن (elongated) شایع ترین حالت بود. فراوانی سندرم ایگل (ESP همراه با علایم و سابقه تروما به گردن)، 2/1 درصد و شایع ترین علامت همراه با آن درد حین بلع بود.
در این پژوهش سندرم ایگل شیوع کمی داشت. توصیه می شود دندان پزشکان در صورت برخورد با بیماران با شکایت از دردهای فکی صورتی مزمن، زایده استیلوئید طویل شده را مد نظر داشته باشند.