بررسی مقایسه ای اثر نوع کامپوزیت و روش های ترمیمی بر مقاومت به شکست ترمیم های سه سطحی کامپوزیتی

هدف از این پژوهش، تعیین مقاومت به شکست پرمولرهای دارای حفرات مزیو اکلوزو دیستال (MOD) ترمیم شده با دو نوع کامپوزیت و سه تکنیک متفاوت قرار دهی بود.
در این پژوهش آزمایشگاهی، 60 پرمولر سالم ماگزیلای انسانی مانت شده در رزین آکریلی بر اساس نوع کامپوزیت مورد استفاده (Filtek P60یا Nulite F) به طور تصادفی به دو گروه سی تایی تقسیم شدند. هریک از دو گروه با توجه به نوع قراردهی کامپوزیت (Bulk، Centripetal، Fibre Insert) به ترتیب به سه زیر گروه ده تایی تقسیم شدند. از ادهزیو Single Bond طبق دستور سازنده برای باند کامپوزیت در تمام دندان ها استفاده شد. نمونه ها در گروه های 1، 2 و 3 با کامپوزیت Filtek P60 و در گروه های 4، 5 و 6 با کامپوزیت Nulite F ترمیم شدند. پس از 24 ساعت نگهداری نمونه ها در دمای 37 درجه سانتی گراد، یک گوی استیل به قطر 4 میلی متر با سرعت 5 میلی متر در دقیقه در دستگاه اینسترون یونیورسال تا زمان شکست با کاسپ های باکال و لینگوال دندان های آزمایشی در تماس قرار گرفت. داده ها با آزمون آنالیز واریانس و دانکن بررسی شدند (05/0 p value <).
گروه های 3 و 6 بیشترین مقادیر مقاومت به شکست را در مقایسه با گروه های 1، 2، 4 و 5 داشتند (001/0p value =). در بین تکنیک های قراردهی، تکنیک فایبر اینسرت تاثیر معنی داری داشت (0001/0 p value =) و نوع کامپوزیت بی تاثیر بود (791/0 p value =).
این پژوهش نشان داد که در حفرات MOD تکنیک های قراردهی برخلاف نوع ماده تاثیر معنی داری بر مقاومت به شکست دندان های پر مولر ترمیم شده با کامپوزیت دارد.