بررسی سلامت روان و سلامت جسمانی در پرستاران شب کار شاغل در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی استان گلستان در سال 88-1387

شب کاری می تواند دارای اثرات منفی فیزیکی، روانی و اجتماعی روی زندگی فردی پرستاران بوده و راندمان کاری و عملکرد مراقبتی آن ها را تحت تاثیر قرار دهد. این مطالعه با هدف بررسی وضعیت سلامت روانی و جسمانی پرستاران شیفت شب شاغل در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی استان گلستان انجام گرفت.
دراین مطالعه توصیفی 152نفر که شرایط ورود به مطالعه را داشتند؛ به صورت نمونه گیری آسان از بین 615 پرستار شب کار انتخاب شدند. داده ها از طریق توزیع پرسش نامه جمع آوری شد که شامل پرسش نامه مشخصات فردی و پرسش نامه در ارتباط با سلامت روانی و جسمانی بود. داده ها به وسیله آمار توصیفی و استنباطی تجزیه تحلیل شد.
52درصد نمونه های مورد پژوهش سلامت روان مطلوب و 48درصد تاحدی مطلوب داشتند. همچنین نتایج مربوط به سلامت جسمانی نشان داد که 69درصد سلامت جسمانی تاحدی مطلوب دارند و 2درصد سلامت جسمانی مطلوب را دارا هستند. نتایج مربوط به ارتباط سلامت روانی با سلامت جسمانی ارتباط معنی داری را نشان داد (01/0>p)؛ به طوری که هرچه سلامت روان کم تر شود سلامت جسمانی هم کم تر می شود. همچنین بین سلامت روان با سن(001/0>(P و سابقه کار(02/0=(P ارتباط معنی داری نشان داده شد.
باتوجه به نتایج لازم است مسئولین به سلامت روان و جسمانی این گروه توجه بیشتری نمایند. حتی المقدور شیفت ثابت را در برنامه کاری پرستاران قرار دهند تا بلکه بتوانند از عوارض ناشی از شیفت های در گردش بکاهند. مدیریت مناسب و کارآمد و برنامه ریزی دقیق شیفت کاری جهت کاهش عوارض روانی و جسمانی پرستاران پیشنهاد می شود.