تاثیر پلیمر سوپر جاذب بر عملکرد، فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان (کاتالاز و سوپر اکسید دیسموتاز) و پایداری غشاء سیتوپلاسمی در گیاه دارویی خردل تحت شرایط تنش کم آبی

سوپر جاذب ها قادرند آب را تا چندین برابر حجم خود جذب و نگهداری کنند. این تحقیق با اهداف بررسی تاثیر سطوح مختلف تنش کم آبی و سوپر جاذب بر عملکرد، فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان و پایداری غشاء سیتوپلاسمی گیاه دارویی خردل در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج در سال زراعی 87-1386 اجرا گردید. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا گردید. تیمار ها شامل پنج سطح تنش کم آبی (آبیاری پس از 80 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A، قطع آبیاری از مراحل ساقه دهی، گل دهی، خورجین دهی و پرشدن دانه) و سه سطح سوپر جاذب 200A (0، 5 و 7 درصد وزنی) بودند. صفات مورد بررسی شامل عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت، وزن صد دانه، همچنین میزان فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان (کاتالاز و سوپراکسید دیسموتاز) بودند. نتایج حاصل نشان داد که اثر تنش کمآبی بر کلیه صفات در سطح 1 درصد معنیدار گردید و اثر سوپرجاذب بر عملکرد دانه، آنزیم های کاتالاز و سوپراکسید دیسموتاز و پایداری غشاء سیتوپلاسمی در سطح 1 درصد و بر عملکرد بیولوژیک، وزن صد دانه و شاخص برداشت در سطح 5 درصد معنی دار گردید. اثر متقابل تنش کمآبی و سوپرجاذب برای هیچ یک از صفات معنیدار نشد. آبیاری شاهد با مصرف 7 درصد سوپرجاذب با میانگین 803/5 و 78/25 تن در هکتار به ترتیب بیش‎ترین عملکرد دانه و بیولوژیک را به خود اختصاص دادند. قطع آبیاری از مرحله ساقهدهی با عدم مصرف سوپرجاذب با میانگین 1/206 و 5231 واحد فعالیت بین المللی بر میلیگرم پروتئین بیش‎ترین میزان فعالیت آنزیمهای کاتالاز و سوپراکسید دیسموتاز و با میانگین 2683 میکروزیمنس بر سانتی متر کم‎ترین پایداری غشاء سیتوپلاسمی را به خود اختصاص دادند.