ارزیابی تحمل به خشکی ژنوتیپ های جو (Hordeum vulgare L.) با استفاده از خصوصیات فیزیولوژیکی و شاخص های تحمل به خشکی

منظور بررسی واکنش ژنوتیپ های جو به تنش خشکی در مرحله جوانه زنی و مراحل رویشی و زایشی، بیست ژنوتیپ و دو رقم زراعی جو در شرایط کنترل شده و در مزرعه در دو شرایط آبیاری نرمال و تنش رطوبتی مورد مقایسه قرار گرفتند. خصوصیات فیزیولوژیک، شاخص های مقاومت به خشکی و صفات مربوط به جوانه زنی ژنوتیپ ها در هر دو شرایط اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که در شرایط کنترل شده با کاهش پتانسیل آب (از سطح شاهد تا 1/0 مگاپاسکال) کلیه صفات مربوط به جوانه زنی به طور معنی داری کاهش یافتند. بیشترین مقدار شاخص تنش جوانه زنی (GSI) متعلق به دو ژنوتیپ Lingnee131/3/4679/105//Yea168.4 و CWB117-77-5-9-5 و کمترین مقدار مربوط به ژنوتیپ های 168.4 Lignee 131/ArabiAbiad و CWB117 –77–9 –7// Antares / ky 63 – 1294 بود. همبستگی مثبت و معنی داری بین GSI و درصد جوانه زنی مشاهده شد. در مزرعه نیز اعمال تنش موجب کاهش معنی داری در سرعت رشد اولیه، محتوی آب نسبی برگ و آب نگهداری شده در برگ ها شد. براساس شاخص تحمل تنش (STI)، ژنوتیپ های Grivita/CWB117-5-9-5 و Wieselburger/Ahor 1303-61//Sis برتر بودند. شاخص تحمل خشکی همبستگی مثبت و معنی داری با عملکرد دانه در شرایط آبیاری نرمال و تنش، سرعت رشد اولیه و درصد جوانه زنی در شرایط تنش داشت، همبستگی آن با شاخص تنش جوانه زنی در سطح 5% نیز معنی دار و مثبت بود. با توجه به همبستگی بالای بین STI و عملکرد در هر دو شرایط، این شاخص به عنوان بهترین شاخص برای گزینش ژنوتیپ های مقاوم به خشکی شناخته شد