مقایسه ی استفاده از رنگ های طبیعی و شیمیایی در فرایند پلاستینیشن سه بعدی قابل انعطاف در قلب

متخصصان علم تشریح از گذشته ای دور همواره در جستجوی روشی برای نگهداری بافت های نرم بدن انسان و تهیه ی نمونه هایی بادوام، خشک، بدون بو و قابل حمل بوده اند. پلاستینیشن یک تکنیک بی نظیر جهت نگهداری بافت ها است. در این روش، آب و چربی بافت توسط یک مایع حلال حد واسط جایگزین می گردد؛ سپس این حلال مایع، با یک پلی استر مخصوص جایگزین می شود. نمونه های پلاستینه شده بدون بو، بادوام، باقوام و انعطاف پذیرمی باشند. یکی از مشکلات پیش رو در زمینه ی بررسی نمای ظاهری احشاء این است که همیشه بعد از عمل فیکساسیون توسط فرمالین، احشاء رنگ طبیعی خود را از دست داده، کیفیت ظاهری و زیبایی نمونه ها (عضله، عروق، اعصاب، بافت همبند، قشر و مغز کلیه و...)کاهش می یابد و علاوه بر این، طی عمل پلاستینیشن در تمام قسمت های بافت، رنگی مشابه ایجاد شده، کیفیت ظاهری بیشتر کاهش می یابد. این تحقیق با هدف اعمال روشی انجام گرفت که برای درک بهتر قسمت های مختلف احشای پلاستینه شده، رنگ طبیعی احشاء را حفظ و یا بهبود بخشد و نمونه ی فیکس شده ی بدون رنگ را از لحاظ ظاهری مطلوب تر نماید تا قسمت های مختلف بافت (دریچه ها، عضله ی قلب (نمای خارجی)، ترابکولاها و...) از لحاظ نمای ظاهری (Gross Anatomy) وضوح بهتری پیدا کند. همچنین بتوان نمونه ای تهیه نمود که در اثر برخورد با زمین و یا استفاده های مکرر شکننده نباشد.

ابتدا نمونه های طبیعی قلب گوسفند تهیه و به وسیله ی فرمالین 5 درصد به مدت 6 تا 10روز (بسته به حجم نمونه) فیکس شد. سپس این نمونه ها تشریح و به وسیله ی رنگ طبیعی روناس و رنگ صنعتی ائوزین و مخلوطی از این دو رنگ، رنگ آمیزی گردید. این نمونه ها توسط استون و در درجه ی حرارت 25- درجه ی سانتی گراد آب گیری شد و سپس به گرم خانه منتقل و به وسیله ی استون در درجه حرارت 30+ درجه ی سانتی گراد چربی گیری گردید؛ به عبارت دیگر، استون جایگزین ملکول های آب و چربی در بافت شد. سپس نمونه ها به اطاقک خلا منتقل و استون موجود در بافت خارج شد و به جای آن، ملکول های پلی استر تحت فشار خلا در بافت تزریق گردید. آن گاه این نمونه ها از اطاقک خلا خارج گردید و در مجاورت هوا و به وسیله ی اشعه ی UV پردازش شد.

رنگ آمیزی نمونه ها با مخلوطی از رنگ های روناس و ائوزین، بعد از عمل فیکساسیون و قبل از انجام پلاستینیشن، نمای ظاهری و زیبایی نمونه های پلاستینه شده را افزایش می دهد.

رنگ آمیزی نمونه های پلاستینه شده باعث جذاب شدن رنگ ظاهری نمونه ها می گردد و می تواند در جذابیت درس آناتومی و همچنین افزایش کیفیت ظاهری نمونه های آناتومیک تاثیر بسزایی داشته باشد و به عنوان روشی مناسب و قابل قبول برای آموزش مورد استفاده قرار گیرد تا بر روند ارتقای کیفیت آموزش تاثیر مثبت اعمال کند.