تاثیر شش هفته تمرین انعطاف پذیری بر دیسمنوره

فعالیت بدنی به عنوان یک عامل کاهش علائم دیسمنوره ذکر شده است. هدف از تحقیق حاضر، تعیین اثر 6 هفته تمرین انعطاف پذیری بر علائم دیسمنوره بود.
تعداد 34 دانشجوی دانشگاه اصفهان که از دیسمنوره اولیه رنج می بردند (سن: 54/1 ± 47/20 سال، وزن: 22/8 ± 54 کیلوگرم، قد: 34/5 ± 161 سانتی متر و شاخص توده ی بدنی (BMI): 76/2 ± 72/20 کیلوگرم بر متر مربع) به دو گروه تجربی (20 = n) و شاهد (14 = n) تقسیم شدند. گروه تجربی در یک برنامه ی تمرینی انعطاف پذیری شش هفته ای شامل کشش عضلات شکم، کمر، همسترینگ و نزدیک کننده های ران شرکت کردند. آن ها 10 حرکت را به صورت هر حرکت با 3 تکرار و هر تکرار به مدت 10 ثانیه، طی 4 روز در هفته انجام دادند. هر هفته یک ثانیه به زمان اجرای حرکات افزوده شد. قبل و بعد از 6 هفته تمرینات انعطاف پذیری، آزمودنی ها پرسش نامه ی اختلالات قاعدگی را پر کردند. شدت درد نیز به وسیله ی مقیاس V.A.S (Visual Analogue Scale) اندازه گیری شد. از آمار توصیفی و استنباطی نظیر آزمون های Mann–Whitney U، Wilcoxon، t همبسته و t مستقل برای آنالیز داده ها استفاده شد.
افزایش معنی داری در اندازه های انعطاف پذیری عضلات (کمر، همسترینگ و نزدیک کننده های ران) و همچنین کاهش معنی داری در میانگین علائم روانی (از 42/7 ± 20/14 به 0/3 ± 35/5)، علائم جسمانی (از 93/5 ± 90/15 به 0/6 ± 75/8) و میانگین درد (از 69/2 ± 37/6 به 39/2 ± 79/3) در گروه تجربی بعد از 6 هفته تمرینات انعطاف پذیری مشاهده شد (001/0 > P). در گروه شاهد تغییر معنی داری در این شاخص ها دیده نشد.
یافته ها دلالت بر این دارد که به دنبال 6 هفته تمرینات انعطاف پذیری منتخب، علائم دیسمنوره کاهش می یابد.