بررسی تنوع ژنتیکی برخی توده های گردوی بومی استان گلستان با استفاده از نشانگر مولکولی ریزماهواره

قبل از انجام هر کار اصلاحی شناخت تنوع ژنتیکی و پتانسیل ژنتیکی هر گونه گیاهی امری لازم و ضروری است و وجود تنوع ژنتیکی در کارهای اصلاحی به عنوان یک برتری تلقی می شود. برای بررسی تنوع ژنتیکی در 96 ژنوتیپ از 5 توده طبیعی گردوی ایرانی از 11 مکان ژنی ریزماهواره استفاده شد. سیستم مارکر در مجموع توانست 77 آلل را با اندازه ای بین 275-176 جفت باز شناسایی کنند. کم ترین و بیش ترین تعداد آلل مشاهده شده به ترتیب مربوط به مکان ژنی 027WGA (2 آلل) و مکان ژنی 202WGA (11 آلل) بود. میانگین تعداد آلل ها برای 11 مکان ژنی، 7 آلل بود. میانگین تعداد آلل ها برای 11 مکان ژنی، 7 آلل، و تعداد آلل های مؤثر در مکان های ژنی از 57/1 تا 32/5 متفاوت بود و میانگین تعداد آلل های مؤثر به ازای هر مکان ژنی 77/3 آلل گردید. به طورکلی روند افزایش یابنده تعداد آلل مربوط به شاخص اطلاعاتی شانون بود. این مورد برای جوامع گالیکش و کلاله مشاهده گردید. این جوامع بیش ترین مقدار تنوع را در درون خود دارا بودند بر خلاف دو جامعه ذکر شده توده کردکوی با کم ترین تعداد آلل، کم ترین شاخص اطلاعاتی شانون و کم ترین تنوع را در بین توده های انتخابی داشت. بیش ترین فاصله ژنتیکی بین توده های کردکوی و افراتخته (30/0) بود. کم ترین فاصله ژنتیکی بین توده های گالیکش و چشمه جوزی (12/0) بود. دسته بندی توده ها با استفاده از داده های مولکولی با دسته بندی آنها براساس موقعیت جغرافیایی انطباق پیدا نکرد.