بررسی تاثیرات ورزش درمانی بر توانایی حرکتی مفاصل در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید

آرتریت روماتوئید یک بیماری التهابی مزمن و سیستمیک است که با درگیری و تغییر شکل پیشرونده قرینه مفاصل مشخص می شود. این بیماری می تواند منجر به ناتوانی های حرکتی در مبتلایان گردد. هدف از مطالعه حاضر، تعیین تاثیرات ورزش درمانی بر توانایی حرکتی مفاصل در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید می باشد.
این بررسی، یک مطالعه شبه تجربی است. بدین منظور 40 بیمار مبتلا به آرتریت روماتوئید با توجه به مشخصات نمونه و اهداف پژوهش انتخاب و بمدت 12 هفته مورد بررسی قرار گرفتند. دامنه حرکتی مفاصل، قدرت چنگ زدن و زمان لازم برای 15 متر قدم زدن در نمونه های پژوهش پس از انتخاب، در سه زمان: آغاز پژوهش، قبل از ورزش (6 هفته بعد از مراجعه) و بعد از ورزش (6 هفته بعد از شروع ورزش) اندازه گیری و با روش Paired T-test و ANOVA یکطرفه مقایسه گردید. جهت گردآوری اطلاعات از پرسشنامه و گونیامتر استفاده شد.
یافته های این پژوهش نشان می دهد میانگین دامنه حرکتی مفاصل نمونه های مورد پژوهش از 278/0 (028/0SD=) قبل از ورزش به 8 (57/3SD=) بعد از ورزش رسید که از نظر آماری اختلاف معنی داری را نشان می دهد (0001/0P<). همچنین یافته ها نشان می دهد که متوسط زمان لازم جهت 15 متر قدم زدن بعد از ورزش کاهش یافت (0001/0P<)، همچنین قدرت چنگ زدن در مقایسه با قبل از ورزش افزایش یافت از 7(29/0SD=) به 5/18(1/3SD=)، 0002/0P< در این میان جنس، شغل، محدودیت حرکت در مفصل مچ پا، نحوه شروع و مدت زمان ابتلاء به بیماری، سن و میزان تحصیلات افراد ارتباطی با تاثیر ورزش درمانی نداشتند.
این بررسی مؤید اثرات مفید ورزش درمانی در افزایش توانائی های حرکتی مفاصل در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید است. لذا اضافه نمودن حرکات درمانی ساده بعد از کنترل فعالیت بیماری در مبتلایان توصیه می گردد.