بررسی تاثیر پنج آفت کش روی شته معمولی گندم (Hom.: Aphididae) Schizaphis graminum

سورگوم جارویی با سطح زیر کشت وسیع یکی از محصولات مهم کشاورزی منطقه میانه می باشد. از بین شته های غلات، شته معمولی گندم یکی از شته های زیان آور این محصول بوده و باعث کاهش محصول می شود. کشاورزان منطقه برای جلوگیری از خسارت شته ها 4-3 بار از فرمولاسیون های ایرانی و خارجی حشره ‎کش های اکسی دی متون متیل (اکسی دی متون متیل) به نسبت 2-1 در هزار و تیومتون (اکاتین) به نسبت 2-1 در هزار استفاده می کنند. در این طرح به منظور استفاده از حشره کش های مؤثر و کاهش دفعات سم پاشی با هدف اقتصادی تر شدن تولید محصول و حفظ سلامت کشاورزان و محیط زیست، علاوه بر مقایسه تاثیر شته کش های متداول در منطقه میانه (تیومتون و اکسی دی متون متیل) روی شته معمولی گندم، تاثیر حشره کش کنفیدور (که کمتر در میانه مصرف می شود) و دو حشره کش پریمیکارب و مالاتیون (از حشره کش های توصیه شده سازمان حفظ نباتات برای مبارزه با شته ها) به روش مقایسه میانگین LC50 هر یک از حشره کش ها و محاسبه شاخص پتانسیل نسبی کاهش غلظت (RPRC) بررسی شد. نتایج نشان داد که کنفیدور، پریمیکارب و اکسی دی متون متیل خارجی مؤثرترین حشره کش ها روی شته معمولی گندم بوده و به دلیل LC50 نسبتا پایین دارای شاخص پتانسیل نسبی کاهش غلظت بالایی بودند و این نشان می دهد که با دزهای توصیه شده به احتمال زیاد می توانند در مزرعه بیش از 50 درصد در جمعیت شته معمولی گندم تلفات ایجاد کنند که در کنفیدور با شاخص 56/22، امکان کاهش دز مصرفی بیشتر از سایر حشره کش ها بود. علاوه بر این فرمولاسیون های خارجی تیومتون و اکسی دی متون متیل بهتر از فرمولاسیون های ایرانی بودند. هم ‎چنین حشره کش های سیستمیک به جز تیومتون ایرانی، مؤثرتر از حشره کش تماسی مالاتیون بودند.