مدل سازی اطلاعات محورسببی فرآیند پویای بارش - رواناب: مطالعه موردی حوضه کارون علیا

بخش عمده ای از مطالعات هیدرولوژی بر مدل سازی فرآیند پیچیده و غیرخطی بارش – رواناب متمرکز است. مدل های ارایه شده جهت تبیین رفتار این فرآیند شامل دامنه گسترده ای از مدل های جعبه سیاه تا مدل های حجیم مبتنی بر معادلات حاکم بر فیزیک سیستم می باشند. نظر به وجود عدم اطمینان حاکم بر فرآیند مذکور در خصوص ورودی های مدل و پارامترهای واسنجی شده، به نظر می رسد که مدل سازی استوکاستیک فرآیند نسبت به مدل سازی قطعی ارجحیت دارد. در این تحقیق شناسایی و تخمین روابط غیرخطی عملگر در فرآیند مذکور از طریق رهیافت اطلاعات محور سببی(DBM) می باشد. روش مذکور یک روش استوکاستیک مدل سازی مبتنی بر تخمین برگشتی پارامترها توسط صافی کالمن در سیستم معادلات فضای حالت است که علاوه بر ارایه مدلی جهت تشریح رفتار حوضه در پاسخ به پالس های ورودی بارش، قادر به انعکاس تفسیری فیزیکی از نحوه تبدیل بارش به رواناب نیز می باشد. جنبه اخیر شاخص ترین ویژگی این روش مدل سازی است که آن را از سایر روش های مدل سازی جعبه سیاه متمایز می سازد. آزمون رهیافت مذکور بر اطلاعات مشاهداتی حوضه کارون علیا از زیرحوضه های اصلی رودخانه کارون بزرگ، آشکار کننده یک طبیعت موازی محتمل در روندیابی بارش ورودی بود. نهایتا بر اساس روش مونت کارلو، نتایج حاصله تحت تحلیل حساسیت قرار گرفتند و میزان اعتمادپذیری آنها کمی شد.