بررسی استفاده از پیچ و پلاک های ساخته شده از مش قابل جذب در اصلاح ناهنجاری های پیشانی و کاسه چشم در بیمار مبتلا به کرانیوسینوستوز

اصلاح ناحیه فرم پیشانی و کاسه چشم روش درمانی انتخابی برای بیماران مبتلا به کرانیوسینوستوز است که قسمت قدامی جمجمه و اربیت را درگیر کرده است. روش های ثابت کردن قطعات استخوانی در جراحی اصلاح ناهنجاری های جمجمه و صورت ناشی از بسته شدن زودرس درزهای جمجمه از مسائل مورد بحث در جراحی پلاستیک است. استفاده از پیچ و پلاک های قابل جذب دراین بیماران ضمن ثابت کردن کافی قطعات استخوانی، اشکالات انواع پلاک های ماندگار را ندارد. با این حال قابل لمس بودن و قابل دید بودن و زخم شدن پوست روی پلاک و تغییرات استخوانی بصورت جذب استخوان و ایجاد کپسول در اطراف آن گزارش شده است. در این مطالعه از یک ردیف سوراخ های مش قابل جذب به جای پلاک استفاده شد و نتایج مورد بررسی قرار گرفت.
مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی از نوع نیمه تجربی انجام شد. از اردیبهشت ماه سال 1385 تا اردیبهشت ماه 1388، 20 بیمار (14 پسر و 6 دختر) با میانگین سن 3±6 ماه (4 - 19 ماه) مورد عمل جراحی قرار گرفتند. دلایل انجام عمل در 8 بیمار بسته شدن زودرس سچور متوپیک، سچور کرونال یکطرفه در 5 بیمار و سچورکرونال دو طرفه در 3 بیمار و سچور ساژیتال دریک بیمار و سچورهای متعدد در 3 بیمار بود. بیماران تحت جراحی اصلاح تغییر شکل ناحیه پیشانی و حدقه چشم با برش کرونال دو طرفه قرار گرفتند، استئوتومی ناحیه فوقانی اوربیت و ادامه آن به ناحیه تمپورال بصورت زبانه در شیار (Tongue in Groove) انجام شد. برش های استخوانی همراه با شکستن استخوان بصورت دنده بشکه (Barrel Stave) برای اصلاح باریک شدن ناحیه تمپورال انجام شد. اصلاح تغییر شکل های موجود در قطعات استخوانی پیشانی بالای حدقه های چشم و قسمت فوقانی استخوان پیشانی بصورت جداگانه انجام شد. قرار دادن مجدد قطعات فوقانی کاسه چشم بصورت قرینه انجام شد و برای ثابت کردن قطعات استخوانی از پیچ و پلاک های قابل جذب ساخته شده از مش استفاده شد.
میانگین پیگیری بیماران 6±15 ماه (6 – 36 ماه) بود. تمام بیماران قبل از عمل مورد ارزیابی بالینی و فتوگرافی، رادیوگرافی، سی تی اسکن سه بعدی قرار گرفتند و بعد از عمل معاینه مجدد در هفته های 1 و 2 و 3 و 6 و تا 30 ماه بعد از عمل انجام شد. در دوره های پیگیری بیماران شکستگی پلاک، عفونت، خارج شدن پلاک، قابل دید بودن، جابجائی مشاهده نشد. نتایج از نظر زیبائی براساس طبقه بندی بارتلت (Bartlett) در 90% موارد قابل قبول (Category 1 & 2 A) بود و در 10% موارد (Category 2 B) خوب بود. هیچیک از بیماران نیاز به عمل مجدد نداشتند.
استفاده از پیچ و پلاک های قابل جذب برای ثابت کردن قطعات استخوانی در بیماران مبتلا به کرانیوسینوستوز که مورد جراحی اصلاح بد شکلی ناحیه پیشانی و حدقه چشم قرار می گیرند، ثبات کافی ایجاد می کند، ولی مسائل و مشکلات وسایل فلزی دائمی را ندارد. استفاده از یک ردیف سوراخ های مش که ضخامت کمتری دارد به جای پلاک معمولی می تواند در کاهش قابل دید بودن و قابل لمس بودن و آسیب پوست مؤثر باشد.