ویژگی های دموگرافیک و تابلوی بالینی 100 مورد سرطان پستان در بانوان ایرانی

سرطان پستان شایعترین بدخیمی در جمعیت زنان بالغ است. اختلافات متعددی از نظر میزان بروز و مرگ و میرناشی از آن در جمعیت های مختلف وجود دارد. یکی از مهم ترین و اساسی ترین عواملی که می تواند به میزان بالایی بر مرگ و میر ناشی از یک سرطان در یک جمعیت تاثیر بگذارد، مرحله ای است که در آن، سرطان تحت توجه پزشکی واقع می گردد. در این مطالعه، ما مشخصات 1500 مورد سرطان پستان را در زمان تشخیص، شرح دادیم و همراهی احتمالی پاره ای از عوامل را با مرحله ای که در آن سرطان تحت توجه پزشکی قرار می گیرد، مورد ارزیابی قرار دادیم.
در این مطالعه گذشته نگر، پرونده های 1500 بیمار مبتلا به سرطان پستان مورد بررسی قرار گرفت. این بیماران به یک کلینیک خصوصی سرطان پستان مراجعه کرده بودند و تشخیص سرطان پستان توسط مطالعه آسیب شناسی، تایید شده بود. داده های مربوط به عوامل زیر از پرونده ها استخراج شدند: سن بیماران، سطح تحصیلات، شغل، فاصله بین جست و جوی توجه پزشکی و تایید تشخیص، سابقه خانوادگی سرطان پستان در خویشاوندان درجه اول، روش تشخیص، نتایج ماموگرافی، اندازه تومور، تعداد گره های لنفاوی درگیر، تعداد کل گره های لنفاوی برداشته شده و مرحله آسیب شناسی تومور.
میانگین سنی بیماران 46/10±38/49 سال بود. از میان بیماران با اندازه شناخته شده تومور 5/74%، اندازه تومور بیشتر از 2 سانتی متر بود و در میان بیمارانی که مرحله تومور آنها شناخته شده بود، 3/78% از بیماران در مرحله 2 یا بالاتر قرار داشتند که بدین معناست که آنها حداقل یک گره لنفاوی درگیر داشته اند. به طور میانگین، فاصله 15/1±73/2 ماه بین زمان شک به بیماری و زمان تشخیص قطعی موجود بوده است.
براساس یافته های این مطالعه نتیجه می گیریم که مرحله سرطان پستان در زمان تشخیص بیماری، در بیماران ما در مقایسه با کشورهای غربی بالاتر است. این تفاوت نتیجه پذیرش پایین تر از سوی بیماران و نیز نقائص خدمات عمومی می باشد.