مقایسه دو روش بی دردی توسط بیمار به صورت وریدی و از طریق کاتتر فمورال بعد از جراحی ترمیم رباط قدامی زانو

درد پس از عمل جراحی، یکی از مشکلات شایع بخش های جراحی به خصوص در اعمال جراحی ارتوپدی به شمار می رود. روش بی دردی تحت کنترل بیمار توسط روش های مختلفی همچون داخل وریدی، رژیونال از طریق بلوک عصب محیطی، یا اپیدورال صورت می گیرد. در این مطالعه سعی شده است اثربخشی دو نوع پمپ بی دردی PCA (Patient Controlled Analgesia) به دو روش وریدی Patient Controlled Intravenous Analgesia) PCIA) با استفاده از مورفین و روش رژیونال Patient Controlled Regional Analgesia) PCRA) از طریق کاتتر عصب فمورال با داروی بوپیواکائین، در اعمال جراحی ترمیمی زانو ACL (Anterior Cruciate Ligamentum) مقایسه گردد.
مطالعه حاضر به صورت یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده طراحی و اجرا شد. 70 بیمار کاندیدای عمل جراحی ترمیمی زانو پس از انتخاب به طور تصادفی در دو گروه پمپ بی دردی وریدی (PCIA) و پمپ بی دردی رژیونال (PCRA) قرار گرفتند. در گروه وریدی، مورفین با دوز 2/0 % و در گروه رژیونال پس از انجام بلوک عصب فمورال در ریکاوری و گذاشتن کاتتر، پمپ بی دردی رژیونال حاوی بوپیواکائین 1/0% بود. شدت درد پس از عمل جراحی بر اساس معیار نمره بندی 10 نمره ای VAS (Visual Analog Scale-VAS) در ساعت های اول، هشتم، شانزدهم، بیست و چهارم، سی و دوم و چهلم پس از عمل (هر هشت ساعت) سنجش و ثبت می گردید. به منظور آنالیز نتایج از آزمون های کای دو، t-test و آنالیز واریانس استفاده شد. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار آماری SPSS V.13 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
اطلاعات دموگرافیک در هر دو گروه یکسان بود. هر چند نمره درد در تمام زمان ها در هر دو گروه کمتر از 3 بود، ولی نمره درد در ساعت اول در گروه پمپ رژیونال کمتر از گروه پمپ وریدی بود. در مقابل، در سایر زمان های پیگیری (8، 16، 24، 32 و 40 ساعت پس از عمل جراحی) شدت درد در گروه پمپ وریدی به لحاظ آماری کمتر از بیماران گروه پمپ رژیونال بود. عارضه خاصی در دو گروه مشاهده نشد.
یافته های این مطالعه نشان داد که هر دو روش می تواند به طور مطلوب شدت درد پس از عمل جراحی ترمیم رباط قدامی زانو کاهش دهد؛ با این حال روش پمپ بی دردی داخل وریدی بهتر از روش بی دردی با استفاده از کاتتر فمورال بود.