اثرات وابسته به سرعت آنتی آریتمی چرخشی گره دهلیزی- بطنی سیمواستاتین در مدل گره دهلیزی بطنی ایزوله خرگوش

مطالعات گذشته بیانگر اثرات مستقیم وغیرمستقیم استاتین ها در تاثیر بر روی آریتمی های فوق بطنی و بطنی بوده است. هدف مطالعه حاضر تعیین تاثیر سیمواستاتین در خواص وابسته به سرعت گره و مشخص نمودن اثرات سیمواستاتین در ارتباط با دیگر خواص پایه هدایتی و تحریک ناپذیری گرهی بود.
در این مطالعه از مدل گره دهلیزی- بطنی جدا شده پرفیوز 8 خرگوش استفاده شد. تحریک ناپذیری گرهی (موثر و کارکردی) و پروتکل های وابسته به سرعت (ریکاوری و خستگی، تسهیل) جهت ارزیابی خواص الکتروفیزیولوژیک گره دهلیزی- بطنی استفاده شدند. پروتکل های تحریکی در طی فاز کنترل و همچنین در حضور غلظت های مختلف سیمواستاتین به کاربرده شدند.
سیمواستاتین در غلظت های 5/0 تا 10 میکرومولار در لیتر دوره تحریک ناپذیری کارکردی و موثر گره را به صورت معنی داری طولانی کرد و سبب افزایش زمان ونکباخ گردید. آستانه آریتمی توسط سیمواستاتین در غلظت های بالا (3 و 10 میکرو مولار) افزایش پیدا کرد. غلظت های مختلف سیمواستاتین سبب افزایش خستگی شد که تنها در غلظت 30 میکرو مولار معنی دار بود.
سیمواستاتین ازطریق افزایش آستانه آریتمی و طولانی شدن دوره تحریک ناپذیری کارکردی و موثر پتانسیل اثرات ضد آریتمی های چرخشی گره ای را دارد.