میزان تطابق نتایج نظر سنجی از دانشجویان با نتایج نظر سنجی از مدیران گروه های آموزشی در ارزشیابی فعالیت های آموزشی اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی زنجان از سال 84 تا 85

یکی از روش های ارتقای کیفیت آموزش، ارزشیابی از فعالیت های آموزشی اعضای هیات علمی است. دانشجویان و مدیران گروه ها مناسب ترین مراجع برای ارزیابی فعالیت های آموزشی اعضای هیات علمی می باشند. میزان مطابقت نتایج نظرسنجی از مدیران گروه ها با نتایج نظرسنجی از دانشجویان تا حدی بیانگر میزان دقت و صداقت دانشجویان و مدیران گروه ها در ارزشیابی اعضای هیات علمی است. این تحقیق به منظور تعیین میزان تطابق نتایج نظرسنجی از دانشجویان با نتایج نظرسنجی از مدیران گروه ها در ارزشیابی اعضای هیات علمی صورت گرفته است.
در این مطالعه، نظرسنجی ها با استفاده از پرسش نامه انجام شد. پرسش نامه ی نظرسنجی از مدیران گروه ها دارای 18 سؤال، پرسش نامه نظرسنجی از دانشجویان حاوی 16 سؤال و پرسش نامه ی نظرسنجی از کارآموزان و کارورزان شامل 28 موضوع بود. روایی فرم ها توسط مدیران گروه ها، کارشناسان ارزشیابی دانشگاه و همچنین توسط افراد صاحب نظر مورد ارزیابی قرار گرفته و پایایی پرسش نامه ها با استفاده از آزمون مجدد تایید شدند. گستره ی گزینه های پرسش نامه ها بر اساس مقیاس لیکرت انجام گرفت. در کل تعداد 25 مدیر گروه آموزشی (از 106 نفر اعضای هیات علمی واجد شرایط) و 921 دانشجو از 1100 دانشجوی پیش بینی شده پرسش نامه را تکمیل نمودند. تجزیه و تحلیل داده با استفاده از نرم افزار SPSS صورت گرفته است.
یافته ها نشان می دهد نتایج نظرسنجی از مدیران گروه ها با نتایج نظرسنجی از دانشجویان در ارزشیابی استادان در 61 درصد اعضای هیات علمی عضو جامعه مورد مطالعه با هم مطابقت دارند. دانشجویان و مدیران گروه های آموزشی، هر یک انتظاراتی از اعضای هیات علمی دارند که این انتظارات کاملا در یک راستا نیستند و اصولا معیارهای آن ها نیز برای ارزیابی اعضای هیات علمی متفاوت می باشد. با این توضیح نتایج نظرسنجی از آن ها نیز تطبیق صددرصد نخواهند داشت و میزان تطبیق محاسبه شده (61 درصد) با حداکثر تعدیل شده قابل تجزیه و تحلیل خواهد بود. در آنالیز نتایج ارزشیابی، میزان تطبیق نتایج نظرسنجی ها هر اندازه بالاتر و به اپتیمم نزدیکتر باشد، حاکی از این است که ارزیابی اعضای هیات علمی توسط دانشجویان و مدیران گروه ها با دقت و صداقت بیشتری انجام گرفته است.
به نظر می رسد برگزاری کارگاه های آموزشی، حمایت های مادی و معنوی از اعضای هیات علمی، کاهش واحدهای اضافی تدریس(تا حد موظفی)، تبیین اهداف ارزشیابی (برای دانشجویان، مدیران گروه ها و اعضای هیات علمی)، اعطای فرصت مطالعاتی، کاهش تعارضات بین مدیر و اعضای گروه از جمله اقداماتی می باشند، می توانند میزان تطابق را بهبود بخشند. به منظور ارتقای سیستم آنالیز نتایج ارزشیابی توصیه می شود روش تطابق نتایج و روش تعدیل حداکثر تطبیق در تحلیل نتایج ارزشیابی به کار گرفته شود