بررسی ژن aac(6?)Ie-aph(2?)Ia در میان سویه های بالینی انتروکوک و تشخیص سویه های مقاوم به سطح بالای جنتامایسین

انتروکوکها بعنوان یکی از مهمترین پاتوژنهای عامل عفونتهای بیمارستانی ظاهر شده اند.علاوه بر مقاومت های ذاتی به بسیاری از عوامل ضد میکروبی، مقاومت های وابسته به پلاسمید و ترانسپوزون را ایجاد می کنند که مقاومت به سطح بالای جنتامایسین (HLGR) از جمله آنها است.HLGR در انتروکوک ها باعث شکست سینرژیسم دارویی یک آمینوگلیکوزید به همراه یک عامل فعال بر علیه دیواره سلولی می شود. معمولا پیدایش سویه های HLGR (MIC≥500μg/ml) در اثر حضور ژن aac(6'')-Ie-aph(2«)-Ia است.

در این مطالعه تجربی در مجموع 142 انتروکوک از بیماران جدا شد. تشخیص گونه انتروکوکها بر اساس تستهای بیوشیمیایی صورت گرفت و تست های حساسیت آنتی بیوتیکی به روش انتشار از دیسک انجام شد. برای جدا کردن انتروکوکهای HLGR از دیسکهای جنتامایسین(μg 120) استفاده شد. MIC برای جنتامایسین به روش براث میکرودیلوشن تعیین شد. PCR برای شناسایی ژن aac(6′)Ie-aph(2′′)Ia و واکنش هضم آنزیمی توسط آنزیم محدودالاثر Sca1 انجام شد.یکی از محصولات PCR تعیین توالی و با سویه استاندارد BLAST شد.

از 142 سویه 62 (7/43%) آنها HLGR بودند.55 سویه HLGR، دارای MIC برابر با 1024-512 میکرو گرم بر میلی لیتر داشتند. همه سویه های HLGR بجز یکی از آنها دارای ژن aac(6'')-Ie-aph(2»)-Ia بودند. 42% از مجموع E.faecalis ها و44% از مجموع E.faecium ها، HLGR بودند. در سویه های HLGR شیوع مقاومت به آنتی بیوتیکهای مورد بررسی و مقاومتهای چند دارویی ((MDR در مقایسه با non–HLGR بیشتر بود. شیوع این مقاومتها در گونه های فسیوم بیشتر از فکالیسها بود.محصول PCR تعیین توالی شده با توالی موجود در Genebank مقایسه وتایید شد.
نتیجه نهایی : شیوع بالای MDR و HLGR مشکل عمده ای در مراکز درمانی در ایران می باشد و گسترش ژن aac(6'')-Ie-aph(2«)-Ia مسئول ایجاد این مقاومت در تهران است.