بررسی ایمونوهیستوشیمیایی آنتی ژن Ki-67و پروتئین های Mcm3 و p27 در آملوبلاستوما

بیان مساله: آملوبلاستوما توموری است، که به طور موضعی مهاجم است و همیشه مورد توجه پژوهشگران بوده تا رفتار زیست شناختی آن را بهتر بشناسند. یکی از نشانگرهایی که به تازگی توسط پژوهشگران در زمینه ی زیست شناختی سرطان ها مطرح شده، Minichromosome Maintenance 3 است، که بیان بیشتر از اندازه ی آن در سرطان های گوناگون گزارش شده اما پژوهشی در مورد MCM3 بر روی آملوبلاستوما انجام نگرفته است.
هدف از این پژوهش، بررسی بیان MCM3، Ki-67و p27 در آملوبلاستوما بود.
مواد و در این بررسی توصیفی تحلیلی 18 مورد آملوبلاستوما از بایگانی انتخاب گردیدند. اطلاعات بالینی- آسیب شناسی از پرونده ها استخراج و مقاطع لازم از بلوک ها فراهم و رنگ آمیزی نشانگرهای Ki-67، p27 و MCM3 انجام شد. سلول های رنگ گرفته در 10HPF (High Power Field) شمارش و (LI) Labeling Indexارزیابی گردید. سطح های رنگ پذیری به چهار گروه شدید (50 LI>)، متوسط (50≤

یافته ها

در موردKi-67، پنج نمونه (8/27 درصد) منفی و 13 نمونه (2/72درصد) ضعیف رنگ گرفتند و Ki-67 بیشتر در لایه ی آملوبلاستی دیده شد. در مورد p27، پنج نمونه (8/27 درصد) منفی، 11 نمونه (1/61 درصد) ضعیف و دو نمونه (1/11 درصد) رنگ پذیری متوسط را نشان دادند و p27بیشتر در سلول های رتیکولوم ستاره ای دیده شد. هیچ یک از نمونه ها با MCM3 رنگ نگرفت. از نظر آماری میان بیان این پروتئین ها درآملوبلاستوما تفاوت دیده شد، اما میان سن، جنس و اندازه ی تومور با هیچ یک از پروتئین ها پیوند معنادار یافت نگردید.

نتیجه گیری

با بیان ضعیف Ki-67 و p27 نمی توان نتیجه ی قطعی گرفت، که آسیب های ما چه رفتار زیست شناختی خواهند داشت، زیرا نبود p27 و یا ضعیف رنگ گرفتن آن برعکس Ki-67 به نفع تکثیر سلولی است و اثبات این موضوع که آیا تومور رفتار تهاجمی و عود خواهد داشت یا خیر، نیاز به بررسی های نشانگرهای بیشتر و نیز پی گیری بیماران در بالین دارد. با منفی شدن همه ی نمونه ها برای MCM3، به نظر می-رسد که MCM3 در پاتوژنز آملوبلاستوما نقشی نداشته باشد.