تشخیص پوسیدگی های میان دندانی با استفاده از برنامه نرم افزاری رنگ کاذب در روش رادیوویزیوگرافی

بیان مساله: تشخیص پوسیدگی های میان دندانی با استفاده از پرتونگاری بایت وینگ یک روش بالینی مناسب است. بسیاری از بررسی ها نشان داده اند، که پرتونگاری مستقیم دیجیتال و فیلم های رایج دندانپزشکی در تشخیص پوسیدگی های میان دندانی توانایی همانندی دارند.
بر این پایه هدف از این پژوهش، مقایسه ی اثرات دستکاری نگاره های دیجیتال به صورت رنگ کاذب در توانایی تشخیص پوسیدگی های آغازین میان دندانی بود.
مواد و نگاره های دیجیتال 102 سطح میان دندانی دندان های پرمولر کشیده شده ی انسانی با و بی استفاده از برنامه ی نرم افزاری سودوکالر (Pseudocolor) توسط سه مشاهدگر ارزیابی گردید. دندان ها برش داده شده و به وسیله ی میکروسکوپ برای تعیین استاندارد طلایی بررسی شدند. سپس، ضریب هماهنگی کاپا و درصد هماهنگی کلی ارزیابی گردیدند.
حساسیت و ویژگی در دو گونه نگاره ی رنگی و سیاه و سفید با استفاده از نرم افزار در نگاره های دیجیتال 7/66 و 60 درصد و برای پرتونگاری دیجیتال مستقیم رنگی شده 5/80 و 50 درصد به دست آمد، گر چه تفاوت آماری معنادار میان دو گونه نگاره دیده نشد (12/0= p).
در بررسی کنونی، استفاده از برنامه ی نرم افزاری رنگ کاذب نتوانست تفاوت آماری چشمگیری میان نگاره ی دیجیتال معمولی و رنگی شده ایجاد نماید.