بررسی آگاهی، نگرش و کارکرد گروهی از پزشکان عمومی و متخصصین کودکان در پیشگیری از بیماری های دهان و دندان در کودکان

بیان مساله: پزشکان به علت دیدارهای منظم کودکان در سال های نخستین می توانند جایگاه ویژه ای در راهنمایی خانواده ها برای پیشگیری از بیماری های دهان و دندان کودکان داشته باشند.
هدف از این بررسی، تعیین و مقایسه میزان آگاهی، گونه ی نگرش و کارکرد پزشکان عمومی و متخصص کودکان در پیوند با پیشگیری از بیماری های دهانی در کودکان بود.
مواد و این بررسی توصیفی- تحلیلی، بر روی 296 پزشک عمومی و متخصص کودکان انجام گرفت. اطلاعات پیرامون دموگرافی و سطح آگاهی از عوامل خطرزا (Risk factor) و نگرش و کارکرد افراد در مورد پیشگیری از بیماری های دهان و دندان توسط یک پرسشنامه ی پنج بخشی به گونه ی خود اجرا گردآوری گردید. اطلاعات گردآوری شده توسط آزمون های آماری مجذور کای (Chi-square) و تی (T-test) واکاوی شد.
میانگین نمره ی آگاهی از عوامل خطرزای بیماری های دهان و دندان در پزشکان و متخصصین کودکان 14±62، نمره ی نگرش 8±94 و نمره ی کارکرد 17±38 به دست آمد. تفاوت معناداری میان نمره های پزشکان عمومی و متخصصین کودکان وجود نداشت. پزشکان با آگاهی بیشتر و همچنین با ساعت های کاری و حجم بیمار بیشتر از نگرش بالاتری برخوردار بودند. پزشکانی که در مراکز دولتی فعالیت می کردند کارکرد بهتری در زمینه ی پیشگیری از بیماری های دهان و دندان داشتند.
بر پایه ی این بررسی، برنامه ی کنونی آموزش سلامت دهان و دندان در دوره ی آموزش پزشکی عمومی و تخصصی کمتر از حد مورد نیاز است. همچنین آگاهی و دانش خوب و کارکرد ضعیف پزشکان نشان دهنده ی این واقعیت است، که سطح بالای آگاهی و نگرش مثبت به کارکرد بهتر در پیشگیری از بیماری های دهان و دندان نمی انجامد. بنابراین، آموزش های عملی در این زمینه و تمرین ارجاع بیماران به دندانپزشک در طول دوران تحصیل می تواند کارکرد ایشان را بهبود بخشد