پیشگیری اولیه از دیابت نوع 2

آمار جهانی سیر فزاینده میزان شیوع و بروز دیابت نوع 2 را نشان می دهد. بسیاری معتقدند که دیابت نوع 2 یک بیماری قابل پیشگیری است و می توان با انجام مداخلات مناسب از بروز دیابت در افراد در معرض خطر جلوگیری نمود. به همین دلیل پیشگیری اولیه از دیابت موضوع بسیاری از پژوهشها طی دهه های اخیر بوده است. با توجه به جمعیت حدود دو میلیون نفری دیابتی ها در ایران و هشدار سازمان جهانی سلامت (WHO) نسبت به افزایش دیابت در کشورهای در حال توسعه، پیشگیری اولیه از دیابت در کشور ما اهمیت ویژه ای می یابد. شناسایی عوامل خطرزای پیدایش دیابت نوع 2 و تعیین راهکارهای اجرایی مناسب در جهت کاستن از سرعت فزاینده بروز دیابت در جامعه در معرض خطر، کانون توجه پژوهشگران می باشد. استعداد ژنتیک (سابقه خانوادگی)، مقاومت به انسولین، چاقی، اختلال تحمل گلوکز، پیشینه دیابت بارداری، کم تحرکی بدنی و رژیم غذایی نامناسب از مهمترین عوامل خطرزا به شمار می روند; هرچند عوامل دیگری نیز در پیدایش دیابت موثر دانسته شده اند. بیشتر مطالعات در دسترس، اثر مداخلات رفتاری یا اصلاح شیوه زندگی از طریق افزایش فعالیت بدنی افراد وآموزش رژیم غذایی مناسب را در پیشگیری اولیه از دیابت مورد بررسی قرار داده اند، اما مطالعات متعددی نیز در مورد اثر داروها بر کاهش میزان بروز دیابت در جامعه منتشر شده است. با توجه به نتایج پژوهشهای موجود، به نظر می رسد طی دهه های آینده دیابت به عنوان یک بیماری قابل پیشگیری تلقی شود. البته مسلما با توجه به پیشرفتهای سریع علمی بشر، علاوه بر اصلاح عادات رفتاری و بهبود شیوه زندگی در آینده، دستیابی به راه های موثرتر و قطعی تری برای پیشگیری از دیابت دور از دسترس به نظر نمی رسد.