بررسی شاخص های رشدی ارقام لوبیا قرمز تلقیح شده با ریزوبیوم و باکتری های ریزوسفری افزاینده رشد گیاه (PGPR)

به منظور بررسی اثرات تلقیح لوبیا قرمز با سویه های مختلف باکتریRhizobium leguminosarum biovar phaseoli توام با باکتری های افزاینده رشد (PGPR) بر تعدادی از شاخص های رشد و نمو و تعیین بهترین ترکیب باکتری- رقم، آزمایشی به صورت کرت های یک بار خرد شده در قالب طرح بلوک های تصادفی در دو سال زراعی 1385 و 1386 در مزرعه آموزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد انجام شد. عوامل آزمایشی شش سویه باکتری Rb-133، Rb-136،Rb-133 ×آزوسپیریلیوم، Rb-136×آزوسپیریلیوم، Rb-133×سودوموناس، Rb-136 × سودوموناس توام با تیمار بدون تلقیح بدون کود (شاهد) و تیمار کودی (100 کیلوگرم در هکتار اوره) در کرت های اصلی قرار گرفتند. آزوسپیریلوم و پسودوموناس به عنوان تنظیم کننده تثبیت نیتروژن در کنار ریزوبیوم به کار رفتند. سه رقم لوبیا قرمز به نام های اختر، گلی و صیاد در کرت های فرعی قرار گرفتند. نتایج حاصله از این تحقیق نشان دادند که در خصوص صفت وزن دانه در گیاه، وزن غلاف در گیاه، درصد پروتئین دانه، عملکرد پروتئین دانه، درصد نیتروژن اندام هوایی گیاه در زمان برداشت، درصد نیتروژن خاک موجود درکرت های آزمایشی در زمان برداشت و وزن خشک گیاه به هنگام زرد شدن برگ ها بین تیمارهای اصلی به کار رفته در این آزمایش اختلاف معنی دار وجود دارد. هم چنین در مورد صفات شاخص برداشت، نسبت وزنی اندام هوایی به ریشه، درصد نیتروژن اندام هوایی تفاوت معنی دار در دو سال آزمایش بین ارقام به کار رفته در این تحقیق دیده شد. باکتری های تنظیم کننده رشد به کاررفته در این تحقیق منجر به افزایش در صفات برآورد شده گردیدند به طوری که در غالب موارد ارقام تلقیح شده توام با ترکیب Rb136× سودوموناس بیشترین (28 گرم در گیاه وزن دانه، 35گرم در گیاه وزن غلاف، 6/923 کیلوگرم در هکتار عملکرد پروتئین دانه، 7 درصد نیتروژن اندام هوایی، 71 گرم وزن ماده خشک گیاه به هنگام زرد شدن برگ ها) و تیمارهای شاهد (بدون کوددهی، بدون تلقیح) کمترین میزان صفات برآورد شده را دارا بودند.