بررسی تاثیر کاربرد نشانگر لیزری بر میزان خطاهای تکنیکی دانشجویان حین تهیه رادیوگرافی های داخل دهانی

انجام پرتونگاری مستلزم تنظیم و تصور صحیح اشعه مرکزی می باشد. بعضی از خطاهای تکنیکی خطاهایی هستند که به علت عدم تنظیم صحیح اشعه مرکزی ایجاد می شوند. مبتدیان و پرتونگارانی که در حین یادگیری پرتونگاری هستند در ابتدا تصور کاملی از اشعه مرکزی ندارند. استفاده از یک نشانگر لیزری اشعه مرکزی در مبتدیانی که بر روی فانتوم آموزش می گیرند در تنظیم اشعه مرکزی و یادگیری سریعتر موثر است.
پژوهش حاضر یک پژوهش آزمایشگاهی تجربی می باشد که در بخش رادیولوژی دانشکده دندان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان توسط دو گروه 9 نفره دانشجو که درس عملی رادیولوژی (1) را داشتند انجام شد. در گروه اول، آموزش تکنیک پری اپیکال نیمساز بدون استفاده از نشانگر لیزری و در گروه دوم آموزش تکنیک پری اپیکال نیمساز با استفاده از نشانگر لیزری ارایه شد. سپس هر گروه به طور تصادفی اقدام به تهیه کلیشه های رادیوگرافی از فانتوم موجود در بخش رادیولوژی نمودند.
نشانگر لیزری اشعه مرکزی شامل دو دیود لیزری قرمز رنگ می باشد که دو پرتو با زاویه 90 درجه نسبت به یکدیگر (به صورت علامت «به علاوه» +) در مرکز تیوب می سازند. مرکز علامت محل خروج اشعه مرکزی را نشان می دهد. در کل، 216 کلیشه تهیه شد. فیلم ها از نظر کیفیت و وجود خطاهای تکنیکی بررسی شدند و یافته ها با استفاده از آنالیز آماری Chi-square و Mann-Whitney در سطح معنی داری 05/0 = α مقایسه گردیدند.
در این بررسی با استفاده از تیوب رادیوگرافی با و بدون نشانگر لیزری اشعه مرکزی، خطاهای کن کات (014/0 = p value) و طویل شدگی تصویر (001/0 > p value) و هم پوشانی (018/0 = p value) اختلاف معنی دار نشان دادند. در بررسی ذهنی (Subjective)، کیفیت فیلم های تهیه شده با استفاده از دو روش فوق اختلاف معنی داری داشتند (001/0 > p value).
استفاده از نشانگر لیزری اشعه مرکزی باعث سهولت یادگیری دانشجویان مبتدی در تنظیم اشعه مرکزی و کاهش اشکالات تکنیکی خطاهای کن کات، طویل شدگی تصویر و هم پوشانی می شود و نیاز به تکرار رادیوگرافی ها کاهش می یابد.