بررسی وضعیت پریودنتال و دندانی بیماران همودیالیزی و مقایسه آن با افراد سالم

مشکلات بهداشت دهان بیماران با نارسایی مزمن کلیوی میتواند سلامت سیستمیک آنان را به مخاطره بیندازد. هدف از این مطالعه تعیین وضعیت دندانی و پریودنتال بیماران تحت درمان همودیالیز و اثر مدت زمان درمان دیالیز بر روی وضعیت دهانی بود.

در این مطالعه که از نوع همگروهی تاریخی می باشد. 65 بیمار تحت همودیالیز و 65 نفر سالم انتخاب شدند. شاخص تعداد دندانهای پوسیده(D)، دندان های از دست رفته(M)، دندان های پر شده(F)، شاخص DMFT، PI، GI و PDبررسی وبین دو گروه شاهد و مورد مقایسه شدند. بیماران همودیالیزی بر اساس مدت زمان دیالیز به دو زیر گروه: افرادی که سه سال یا کمتر از سه سال و آنهایی که بیشتر از سه سال تحت درمان دیالیز بودند تقسیم شدند.در این زیر گروه ها همه متغیرها بررسی شدند وآزمون های t، مجذور کای با استفاده از نرم افزار SPSS برای آنالیز آماری بکار گرفته شد.

بجز شاخصهای M وDMFT سایر شاخص ها تفاوت آماری معنی داری را بین دو گروه بیماران تحت همودیالیز و افراد سالم نشان دادند (P<0.05). شاخص های DMFT،F،M،D بین دو زیر گروه بیماران تحت همودیالیز تفاوت معنی داری را نشان نداددرحالیکه شاخص های PD،GI،PI افزایش معنی داری را در دو زیر گروه نشان دادند.
نتیجه نهایی: وضعیت بهداشت دندان و پریودنتال بیماران تحت همو دیالیز ضعیف است و بویژه وضعیت پریودنتال با افزایش مدت زمان دیالیز بدتر می شود.