تاثیر پرتو گاما بر آلودگی های باکتریایی و خواص حسی میگوی سفید منجمد هندی

میگو یکی از محصولات صادراتی مهم کشور است که از نظر تغذیه و اقتصادی مهم می باشد. به دلیل فاسد شدن سریع این محصول، استفاده از روشی که بتواند بدون ایجاد اثرات منفی کنترل آلودگی های میکروبی این محصول را امکان پذیر سازد، بسیار حایز اهمیت است. در این کار تحقیقاتی، پرتودهی محصول میگوی استان هرمزگان به منظور کنترل آلودگی های میکروبی آن انجام شد. نمونه های مورد آزمایش از کارگاه های فرآوری و بسته بندی میگو در بندرعباس و هم چنین از مزارع پرورش میگو در استان هرمزگان تهیه شده و به صورت منجمد به آزمایشگاه میکروب شناسی پژوهشکده کشاورزی، پزشکی و صنعتی کرج انتقال داده شد. آن گاه، آلودگی های باکتریایی میگو به لحاظ تعداد باکتری های مزوفیل هوازی، استافیلوکوکوس آرئوس، و کلی فرم ها، تعیین وجود یا عدم وجود ویبریوپاراهمولیتیکوس و سالمونلا مورد بررسی قرار گرفت. نمونه ها تا دزهای مختلفی پرتودهی شده و آلودگی های باکتریایی نمونه ها مجددا بررسی گردید. بنابراین دز مطلوب برای کاهش این آلودگی ها و به ویژه برای از بین بردن آلودگی باکتریایی ویبریوپاراهمولیتیکوس در میگوی فرآوری شده و فرآوری نشده، برابر 2 کیلوگری تعیین گردید. بررسی آلودگی های باکتریایی میگو پرتودهی نشده و پرتودهی شده پس از یک سال نشان داد که دز 2 کیلوگری پرتو گاما به خوبی این آلودگی ها را کنترل نموده و باکتری ویبریوپاراهمولیتیکوس را نیز از بین می برد. چهار نوع بسته بندی متفاوت (Pet. pe-Pp. Pe-Bopp-Pe. 20) برای نگه داری نمونه های میگو به مدت یک سال و در دمای º C18- با تکیه بر خواصی چون رنگ، بو، بافت، طعم میگو و شکنندگی و دوخت پذیری بسته بندی بررسی گردید. بسته بندی Pet. pe برای نگه داری میگو پرتودهی شده در دمای انجماد و به مدت 12 ماه به لحاظ جنس مناسب تشخیص داده شد ولی برای میگوی پرتودهی نشده جنس بهتر، از آن بسته بندی Pp. pe می باشد.