ساختار سازه ای واکه های زبان فارسی در دانش آموزان 7 تا 9 ساله عادی و مبتلا به افت شنوایی متوسط و شدید شهر اصفهان

یکی از بارزترین خطاهای گفتاری افراد آسیب دیده شنوایی خطاهای واکه ای بوده و تشخیص تولید صحیح واکه ها تنها با ارزیابی ادراکی انجام نمی شود و نیاز به بررسی دقیق آزمایشگاهی دارد. هدف از این مطالعه تعیین و مقایسه ساختار سازه ای واکه های زبان فارسی در کودکان عادی و مبتلا به افت شنوایی متوسط و شدید محدوده سنی 97 سال بود.
این پژوهش به صورت مقطعی و توصیفی تحلیلی روی 64 نفر دانش آموز عادی و مبتلا به افت شنوایی متوسط و شدید انجام گرفته است.
اطلاعات زمینه ای از طریق مصاحبه گردآوری و سپس آزمون تولید واکه ها گرفته شد. سازه اول و دوم و سوم هر شش واکه به طور جداگانه توسط دستگاه به دست آمد و بین سه گروه مورد مقایسه قرار گرفت.
میانگین سازه اول و دوم و نسبت سازه دوم به اول و سوم به اول شش واکه زبان فارسی در بین سه گروه تفاوت معنی داری داشت(05/0p<)، میانگین سازه سوم در واکه های/u/،/i/،/æ/ در بین سه گروه معنی دار نبود ولی تفاوت ها در واکه های /o/،/e/ و/a/ معنی دار بود(05/0p<).
تفاوت اصلی بین گروه کودکان عادی و مبتلا به افت شنوایی متوسط و شدید مربوط به فضای واکه ای است و هر چه شدت افت شنوایی افزایش یابد فضای واکه ای بسته تر می شود، از این رو این کودکان تکیه بیشتری بر حس عمقی دارند که این امر باعث تحرک کم زبان و جابجایی واکه های دارای F1 و F2 مشابه می شود.