اثر ضد دردی مصرف خورا کی سیر کوهی در موش صحرایی دیابتی نر

هیپرآلژزی یکی از علایم بارز دیابت قندی در میان مدت محسوب می شود که بر کیفیت زندگی افراد مبتلا تاثیر دارد. در این بررسی اثر ضد دردی تجویز خوراکی و دراز مدت برگ سیر کوهی در موش های صحرایی دیابتی شده مورد ارزیابی قرار گرفت.
در این مطالعه تجربی 40 راس موش صحرایی به پنج گروه کنترل، کنترل تحت تیمار با گیاه، دیابتی دریافت کننده سدیم سالیسیلات، دیابتی و دیابتی تیمار شده با گیاه تقسیم شدند. دو گروه تحت تیمار با گیاه، پودر برگ مخلوط شده این گیاه با غذای استاندارد موش (3%) را به مدت 8 هفته دریافت نمودند. در پایان کار، میزان احساس درد با استفاده از آزمون های فرمالین و غوطه وری دم در آب داغ تعیین شد. میانگین درد در ده دقیقه اول بعد از تزریق فرمالین به عنوان مرحله حاد و در دقایق 16 تا 60 به عنوان مرحله مزمن در نظر گرفته شد.
درمان با برگ گیاه سیر کوهی موجب کاهش معنی دار نمرات درد موش های دیابتی از 14/0±41/2 به 12/0±01/2 فقط در مرحله مزمن آزمون فرمالین گردید (05/0P<). در آزمون غوطه ور کردن دم در آب داغ نیز در گروه دیابتی یک کاهش معنی دار به میزان 9/5 ثانیه در مدت زمان تاخیر در بیرون کشیدن دم در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد (05/0P<) و درمان موش های دیابتی با برگ گیاه موجب افزایش معنی دار آن در مقایسه با گروه دیابتی درمان نشده نگردید.
در مجموع، تجویز خوراکی برگ سیر کوهی به مدت هشت هفته موجب کاهش معنی دار شدت درد در مرحله مزمن آزمون فرمالین در مدل تجربی دیابت قندی القا شده توسط استرپتوزوتوسین می شود و بر درد حرارتی تاثیر ندارد و در این اثر ضددردی احتمالا اثر ضد التهابی گیاه در نواحی محیطی بدن دخالت دارد.