بررسی رابطه بین سازوکارهای نظام راهبری شرکت و محافظه کاری در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

مدیران با توجه به انگیزه های گوناگون درصدد شناسایی سریع تر سودها و به تاخیر انداختن زیان ها هستند. محافظه کاری محدودیتی است که توانایی و تمایل این رفتار فرصت طلبانه را از مدیران می گیرد. هییت مدیره شرکت به عنوان نهادی که نقش هدایت و نظارت بر کار مدیران اجرایی را دارد، و مالکان نهادی به عنوان ناظران بیرونی، از اهمیت بسزایی در هدایت مناسب تر شرکت و از جمله اتخاذ رویه های محافظه کارانه تر برخوردار می باشند.
در این تحقیق به بررسی تاثیر سازوکارهای نظام راهبری شرکت بر میزان محافظه کاری، در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران پرداخته شده است. برای اندازه گیری محافظه کاری از معیارهای عدم تقارن زمانی باسو و اقلام تعهدی بال و شیواکومار استفاده شده است.
از بین سازوکارهای نظام راهبری شرکت، به بررسی مالکیت سرمایه گذاران نهادی، درصد اعضای غیر موظف هییت مدیره و درصد مالکیت مدیران به عنوان متغیر های مستقل پرداخته شده است. برای آزمون فرضیه های تحقیق از رگرسیون مقطعی ترکیبی استفاده گردیده است.
یافته ها حاکی از وجود رابطه مثبت بین درصد مالکیت اعضای هییت مدیره و سرمایه گذاران نهادی با محافظه کاری و نیز رابطه منفی بین نسبت اعضای غیر موظف هییت مدیره و محافظه کاری می باشد.