مسئله خیال از دیدگاه ابن عربی

عالم مثال، عالمی روحانی است که از جواهر نورانی تشکیل شده است. این جواهر از طرفی به جسمانیات شبیهند و از طرفی به مجردات. از این رو، این عالم را عالم تروح اجساد و تجسد ارواح نام نهاده اند. انسان با قوه خیال خود، قادر به برقراری ارتباط با این حضرت وجودی است.
خیال در آثار ابن عربی به معانی متعددی به کار می رود که از آن جمله است: ماسوی الله ، مقام احدیت، مقام واحدیت، عالمی واسطه میان مادیات و مجردات، و قوه ادراکی خاصی که در انسان موجود است. این نوشتار با رویکرد تحلیلی در پی یافتن جامع مشترکی در میان معانی مذکور است و سرانجام با رسیدن به کلیدواژه «تجلی» خود را در رسیدن به این هدف موفق می یابد.