اثر فاکتور رشد فیبروبلاست- 8 و خارپشت صوتی بر بیان نشانگرهای دوپامینی در سلول های اپی تلیال آمنیون انسانی

در سال های اخیر مطالعات زیادی در زمینه استفاده از سلول های بنیادی جنینی برای درمان بیماری پارکینسون به عنوان یک درمان جایگزین صورت گرفته است. با توجه به این واقعیت که سلول های اپی تلیال آمنیونی دارای توانایی تمایز به بسیاری از سلول ها هستند، همچنین به علت عدم ایجاد کارسینوما و نداشتن مشکل اخلاقی مربوط به سلول های بنیادی جنینی، می توان از آنها به عنوان یک منبع جایگزین در سلول درمانی استفاده نمود. این مطالعه با هدف بررسی اثر فاکتور رشد فیبروبلاست- 8 و خارپشت صوتی (Sonic Hedgehog) بر بیان نشانگرهای دوپامینی در سلول های اپی تلیال آمنیون انسانی انجام شد.

در این مطالعه، تمایز سلول های اپی تلیال آمنیونی به سلول های عصبی دوپامینرژیک به صورت برون تن به مدت 21 روز با استفاده از فاکتورهای رشد Sonic Hedgehog)) Shh و فاکتور رشد فیبروبلاست-8 (FGF8) بررسی گردید و مارکرهای β-tubulin III، TH،DAT و DβH با روش ایمونوسیتوشیمی ارزیابی شدند. برای مقایسه و آنالیز بین گروه ها از آزمون تی تست، واریانس و پس آماری توکی استفاده گردید. تفاوت ها در دو سطح 01/0p و 05/0p ارزیابی شدند.

نتایج این مطالعه نشان داد ترکیبی از فاکتورهای رشد Shh و FGF8 سطح بالاتری از TH را در مقایسه با گروه بدون آنها یا هر کدام از آنها به تنهایی بیان می کند. به علاوه، Shh بر میزان بیان DAT در مقایسه با DβH موثرتر از FGF8 می باشد.

این نتایج بیانگر آن است که سلول های اپی تلیال آمنیونی توانایی تمایز به سلول های عصبی دوپامینی را دارند و این توانایی تحت تاثیر فاکتور های رشد Shh و FGF8 قرار می گیرد.