بررسی نگرش دانشجویان و فارغ التحصیلان رشته پزشکی به درس اخلاق پزشکی دردانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز درسال تحصیلی86-85

تاکیدی که درکشورما بر ارزشهای دینی و معنوی وجود دارد، زیربنای اقداماتی است که جهت حفظ مقام و ارزش انسانها درنظر گرفته شده است واخلاق پزشکی جایگاه ویژه و منحصر به فردی درمیان مباحث علمی دارد، زیرا مسقیما با جان آدمی مرتبط است به همین دلیل اخلاق، جزئی جدایی ناپذیر از علم پزشکی تلقی می شود و توصیه های آن درجهت هدایت رفتارها و روش های حرفه ای پزشکی می باشد. آموزش اخلاق پزشکی طی دو دهه اخیر در برنامه آموزشی پزشکی ایران بعنوان یک موضوع حائز اهمیت مطرح شده است و اجرا می شود. با این حال، خود دانشجویان پزشکی که از عمده ترین کاربران علم اخلاق پزشکی هستند، درمورد این درس کمتر موردنظرسنجی قرار گرفته اند. هدف ازمطالعه حاضر، دستیابی به نگرش ونظریات دانشجویان و فارغ التحصیلان رشته پزشکی دانشگاه جندی شاپوراهواز درسال 86-85 در مورد درس اخلاق پزشکی بود، یافته های و نتایج این مطالعه می تواند در زمینه حل مشکلات احتمالی و نحوه برنامه ریزی آموزشی مفید باشد.
در این مطالعه اپیدمیولوژیک توصیفی (توصیفی – مقطعی) کلیه فارغ التحصیلان و دانشجویان رشته پزشکی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز درسال تحصیلی 86-85 که درس اخلاق پزشکی را دربرنامه آموزشی گذرانده اند، مورد بررسی قرار گرفتند. تعداد 457 پرسشنامه کتبی که مشتمل بر سوالات دموگرافیک و 8 سوال درمورد نگرش به درس اخلاق پزشکی تنظیم و درمیان دانشجویان و فارغ التحصیلان توزیع شد که درنهایت، تعداد 398 پرسشنامه پاسخ داده شده جمع آوری شد. داده های حاصل از پرسشنامه با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت.
از میان کل شرکت کنندگان 332 (83/4%) نفر دانشجو و 66 (16/5% نفر فارغ التحصیل بودند). به علاوه 235 نفر از شرکت کنندگان مونث (59%) و 163 نفر ازآنها مذکر (40/9%) بودند. به طورکلی افراد فارغ التحصیل ازنحوه تدریس و محتوای درسی واحد درس اخلاق پزشکی رضایت کمتری داشتند، افراد فارغ التحصیل اهمیت این درس را خیلی بیشتر از دانشجویان درک کرده بودند. بیشتر شرکت کنندگان دانشجو دوره کارورزی را دوره مناسب برای تدریس این درس می دانستند(53/0%)، که درمورد افراد فارغ التحصیل این نسبت به طورمتمایزتری وجود داشت (93/9%). درصد بیشتری از افراد فارغ التحصیل زمان مناسب برای ارائه این درس را مقاطع پایان دوره تحصیل می دانستند.
با توجه به نتایج عنوان شده پیشنهاد می شود که تغییر جدی در نگرش به این درس و تغییر رفرانس های این درس به سمت رفرانس های کاربردی تر انجام گیرد و ازطرفی ساعات لازم جهت تدریس این درس افزایش یابد. به علاوه بایدمقاطع پایانی دوره تحصیلی رشته پزشکی به اینگونه دروس اختصاص داده شود تا دانشجویان با انگیزه و نگرش جدی تری نسبت به فراگیری این درس اقدام کنند.