رحمدل و اسوه های پایداری

با شروع جنگ تحمیلی فضای شعر بسیاری از شاعران تغییر یافت. شعر به سنگرها رفت و جنگ و جبهه و شهادت مضمون اصلی بسیاری از گویندگان شد. در این برهه، روح حماسه و عرفان در هم آمیخت و شعرا با سرودن غزل های حماسی– عرفانی مجاهدت ها و دلاوری های ملت ایران را به تصویر کشیدند. غلامرضا رحمدل از جمله شاعران متعهد گیلانی است که جبهه را به شعر کشاند. وی در سرودن اشعار پایداری مهارت خاصی دارد. در اشعار وی، شهادت و ایثارگری از جایگاه ویژه ای برخوردار است.
این نوشتار به بررسی سروده های شاعر در دو کتاب «از زمزمه تا فریاد»و«ماایستاده ایم» می پردازد. مطالعه ی این دو کتاب، تسلط شاعر را در کاربرد اوزان و قوالب شعری ونیز نوآوری های وی را در خلق تصاویر زیبا و بدیع از حماسه ی پایداری ملت ایران به خوبی نشان می دهد. رحمدل در تصویر رشادت ها و از خود گذشتگی های ملت ایران از اسوه های مذهبی و ملی در شعر خویش بهره جسته و مخاطبان خود را به پیروی از اسوه های مقاومت ترغیب نموده است. گزینش واژه های مناسب، ساختن ترکیبات نو و انتخاب وزن و قافیه ی متناسب با موضوع شعر به شعر رحمدل انسجام و روانی خاصی داده است.