تحلیل سری های زمانی الکتروکاردیوگرام سطحی قلب در بیماری فیبریلاسیون دهلیزی

فیبریلاسیون دهلیزی یکی از شایع ترین بی نظمی های قلبی است. روش های آماری و تحلیل داده انجام گرفته در این بیماری، در اکثر مواقع بر روی الکتروگرام های درون دهلیزی بوده است؛ درحالیکه بررسی الکتروکاردیوگرام سطحی قلب در بررسی و تشخیص این بیماری بسیار شایع تر است. هدف از مطالعه حاضر بررسی اختلالات سیگنالی قلب در بیماران مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی با استفاده از الکتروکاردیوگرام سطحی 12 لیدی می باشد.
در این مطالعه الکتروکاردیوگرام 12 لیدی 5 بیمار بزرگسال مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی و یک فرد سالم به مدت 5/2 دقیقه بررسی و رفتار قلب و ارتباط بخش های مختلف آن در بیماران با قلب سالم مقایسه گردید. در تحلیل دامنه زمان و تحلیل دامنه فرکانس از روش تحلیل سری های زمانی استفاده گردید.
هم در بیماران و هم در فرد سالم، لیدهای I و II و III، لیدهای aVF، aVL و aVR، لیدهای سینه ای سمت راست (V1، V2 و V3) و لیدهای سینه ای سمت چپ (V4، V5 و V6) با یکدیگر همبستگی داشتند. همبستگی لیدهای I، II و III ارتباطی با بیماری AF نداشت؛ در حالیکه، همبستگی بین لیدهای aVR، aVF و aVL در بیماران کاهش داشت. بر اساس مطالعه حاضر بیشترین اختلالات در بیماران، در لیدهای سینه ای و بخصوص لیدهای سینه ای V1، V2 وV3 مشاهده گردید. نتایج مطالعه همچنین نشان داد که لیدهای سمت راست در بیماران به شدت از سوی لیدهای سمت چپ تحریک می شوند.
به طور کلی این مطالعه نشان داد که هر دو نظریه کانونی و بازگشتی را همزمان می توان در توضیح رفتار الکتریکی قلب در بیماری AF را پذیرفت.