بررسی اثر دو طرح تراش چمفر و شولدر بر مقاومت به شکست رستوریشن های تمام سرامیک اینسرام

بیان مساله: یکی از دشواری های بزرگ روکش های تمام سرامیکی امکان شکستن آن ها در برابر نیروهای اکلوزالی است. با این رو، اطلاعات کافی درباره ی مقاومت به شکست روکش های تمام سرامیک در طرح تراش های گوناگون در دسترس نیست.
هدف از این بررسی آزمایشگاهی، مقایسه ی اثر دو طرح تراش (چمفر و شولدر) بر مقاومت به شکست رستوریشن های تمام سرامیک اینسرام بود.
مواد و بر روی یک دندان پرمولر نخست ماگزیلا که به منظور درمان ارتودنسی کشیده شده و دارای پوسیدگی و ترک نبود، لبه ی چمفر 50 درجه (7/0 میلی متر) تراشیده شد. 10 بار قالب گیری توسط پلی وینیل سایلوکسان انجام گردید. برای ساخت دای، این قالب ها توسط اپوکسی رزین ریخته شدند. سپس، بر روی همان دندان لبه ی چمفر 50 درجه توسط فرز الماسی به شولدر90 درجه (یک میلی متر) تبدیل گردید. دوباره 10 بار قالب گیری انجام و 10 دای رزینی دیگر ریخته شد. قالب گیری از روی هر یک از دای های رزینی توسط پلی وینیل سایلوکسان انجام و توسط استون دای ریخته گردید. کور آلومینا به ضخامت 5/0 میلی متر بر روی 20 دای حاصله در آزمایشگاه ساخته شد. کورهای آلومینا توسط پاناویا بر روی دای های رزینی سمان شدند و زیر آزمون مکانیکی توسط یونیورسال دستگاه آزمایشی قرار گرفتند. نمونه ها از نظر جای شکست توسط مشاهده و میکروسکوپ استریو بررسی شدند. واکاوی آماری داده ها توسط آزمون تی انجام گرفت.
میانگین نیروی منجر به شکست در لبه ی چمفر برابر 18/610 نیوتن (79/58SD =) و در لبه ی شولدر برابر 72/502 نیوتن (83/105=SD) بود. آزمون آماری تی اختلاف معنادار را نشان داد (05/0 p <).
نتیجه ی این پژوهش رابطه ی میان طرح تراش و مقاومت به شکست را نشان داد و طرح تراش چمفر ویژگی های بیومکانیکایی بهتری در رستوریشن های آلومینا در ناحیه پشتی و به صورت تک روکش داشت. این ممکن است به دلیل یونیتی قوی در لبه ی چمفر باشد.