توحید افعالی و آموزه های مرتبط از نظر ابن عربی و ملاصدرا

یکی از مراتب توحید و آموزه های قویم و متین دینی، توحید افعالی است که ابعاد علمی و عملی آن، آثار شگرف و بسزایی در تعالی و تکامل انسان موحد در بستر تاریخ بشری و نیل به عوالم بالا و قله های رفیع عرفان و معرفت دارد.
این تحقیق به کاوش پیرامون توحید افعالی از دیدگاه حکما و عرفا با محوریت اندیشه ها و بینشهای دو حکیم وادی معرفت و عرفان، یعنی صدر الدین شیرازی و محیی الدین ابن عربی، می پردازد و زوایای مختلف تفکرات و افقهای اندیشه های این دو عارف و حکیم متاله را در حد توان و مجال بازمی گشاید.
ابن عربی قائل به توحید افعالی است و انسان را مجلای فعل الهی می داند. دیدگاه صدرالمتالهین در مورد وحدت شخصی با نظریه ابن عربی گره خورده و از نظر تجلی تا حدود زیادی ملهم از اوست. افزون بر آن، ملاصدرا متاثر از نظریه امر بین امرین است و افعال را مستند به احاطه قیومیه الهیه می داند.