ازتحلیل گرایی دکارت تا تحویلی نگری مدرنیسم

امروزه در حوزه روش شناختی علوم، تحویلی نگری از مسائل مهم است. تحویلی نگری حصر توجه به بعدی ازهر پدیده و نادیده گرفتن وحذف ابعاد دیگر آن است. تحویلی نگری در مواردی کلیت یک پدیده را به اجزاء آن ارجاع می دهد. حصرگرایی روش شناختی از عوامل تحویلی نگری است که خود از تخصص گرایی و دگماتیسم درعلوم ناشی می شود. تحویلی نگری علل روان شناختی فراوانی دارد. تحلیل های عقلی دکارت منشاء اصلی تحویلی نگری است. براساس این نظر تحلیل گرایی دکارت جزء گرایی را پدید آورد و آن اساس تحویلی نگری شد. در این زمینه نظرات مخالف وموافق زیادی مطرح است. بررسی آراء دکارت نشان می دهد جزءگرایی دکارت که بعدها پایه تشریح علمی شد، نه خود واجد تحویلی نگری است ونه مستلزم آن است. منشاء اصلی تحویلی نگری انحرافی است که تشریح علمی بدان گرفتار شد و هدف آن مخالفت وحذف متافیزیک بود. تحویلی نگری در زمینه های بسیاری از اندیشه وفرهنگ رشد کرد. با وجود این که تحویلی نگری بیشتر در علوم و بویژه علوم تجربی مطرح می شود اما در زمینه اخلاق وسیاست دارای جدی ترین نتایج است.