تاثیر ساختار سیاسی صفویان بر مدارس (907 - 984ق)

سال907قمری با اعلام مذهب جدید برای حکومت تازه تاسیس صفویان، نقطه عطفی در تعاملات سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی آن روز ایران، چه در داخل و چه در خارج از مرزها بود؛ زیرا با وجود اکثریت اهل تسنن آن روز ایران و ممالک اطراف، حکومتی سر برآورد که با ایدئولوژی متفاوت و مذهبی تازه، سعی داشت وحدت مذهبی ممالک زیر سلطه را حتی با زور شمشیر محقق سازد. مقاله حاضر، تاثیر فضای به وجود آمده ناشی از این تحول همه جانبه را در ابعادی از فرهنگ این مرزو بوم در دوره پادشاهان نخستین صفوی یعنی اوج احساسات مذهبی و انقلابی صفویان بر روی کرد، فعالیت ها و کارکرد مدارس این دوره، بررسی می کند؛ یعنی در چنین فضای انقلابی و تلاش برای تحکیم پایه های قدرت نوظهور ودراین طوفان تغییرات، چه بر سر این نهاد آمده و به کدام سو هدایت شده و چه ابعادی از کارکردهای آن تشویق گردیده است؟ از سوی دیگر، چه بر سر دست اندرکاران و متولیان این نهاد در صورت پذیرش و یا روی بر تافتن از سیاست های مذهبی و ساختاری این رژیم آمده است؟ دراین دوره چه سیاست ها و تدابیری برای استفاده هرچه بیشتر از کارکرد مدارس برای تحکیم و تکوین حکومت و مذهب رسمی آن به کار رفته است؟