بررسی پیامدهای دراز مدت آسیب عروق پوپلیته آل در ترومای غیرنافذ اندام تحتانی در بیمارستان امام خمینی(ره) ساری 88-83

مطالعه حاضر به منظور بررسی فاکتورهای مؤثر در پیش بینی وقوع ناتوانی و قطع اندام ناشی از صدمات شریان پوپلیته آل که به میزان زیادی منجر به قطع عضو صدمه دیده می شود طراحی گردید.
این مطالعه در فاصله سال های 1383 تا 1388 بر روی مصدومین دارای جراحت شریان پوپلیته آل مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی ساری انجام شد. مشخصات دموگرافیک مصدومین، مکانیسم آسیب، معاینات عروقی، مدت زمان ایسکمی، روش ترمیم شریان و ورید، فاشیوتومی، میزان قطع اندام و درجه ناتوانی (Functional independent measure: FÏM) ثبت شدند. شدت صدمه وارده به اندام تحتانی از طریق MËSS (Mangled extremity severity score) مورد ارزیابی قرار گرفت. سپس آنالیز آماری با آزمون های کای-دو، تی تست و ضریب همبستگی پیرسون انجام شد و p کمتر از 05/0 بعنوان سطح معنی داری تلقی گردید.
از 50 بیمار مورد بررسی، 98 درصد مرد بودند. در کل 17 مورد قطع اندام در طول این سال ها اتفاق افتاد (34 درصد). متوسط مدت زمان بستری بیمارانی که اندامشان قطع شده بود 28/11 ± 83/15 روز و در مصدومینی که اندامشان حفظ شده بود 80/21 ± 95/30 روز بود(05/0p<). میانگین MËSS در بیماران با قطع اندام 64/1 ± 94/6 و دربیماران متحمل آسیب شریان پوپلیته آل با حفظ اندام 56/1 ± 15/5 بود (05/0p<). بررسی آماری وجود همبستگی بین آسیب عصبی و آمپوتاسیون را نشان داد(05/0(p<.
MËSS و که جهت سنجش شدت صدمه وارده به اندام ها بکار می روند به خوبی توانایی پیش بینی وقوع قطع اندام و ناتوانی را در مصدومین عروقی دارند.