شیوع سوء مصرف و وابستگی به مواد در بیماران سرطانی در مازندران

معمولا بیماران سرطانی به دردهای شدید مبتلا بوده و سبک زندگی مختل شده ای دارند و بنظر می رسد که استفاده از مسکن های مناسب بهترین انتخاب برای این افراد باشد. در این مطالعه میزان شیوع سوءمصرف و وابستگی به مواد در بیماران سرطانی مورد بررسی قرار گرفت.
در این بررسی کلیه بیماران سرطانی استان مازندران که جهت دریافت اپیوم با معرفی نامه پزشک معالج به دانشگاه علوم پزشکی مازندران مراجعه می کردند، مورد ارزیابی قرار گرفتند.اطلاعات مورد نیاز از طریق پرسش نامه دموگرافیک و مصاحبه بالینی ساختار یافته برای اختلال های محور Ï در DSM ÏV جهت بررسی سو مصرف و وابستگی به مواد که روایی و پایایی آن قابل قبول بود جمع آوری گردید.
از مجموع 238 بیمار سرطانی مورد مطالعه، تعداد 3/11 درصد سوء مصرف مواد و 1/10 درصد وابستگی به مواد داشتند. رابطه معنی دار آماری بین سن و طول بیماری با میزان شیوع سوءمصرف و وابستگی به مواد در بیماران سرطانی مشاهده گردید (05/0p< در هر دو مورد). بیشترین مواد تجویز شده و مورد سوءمصرف متادون بوده و بیشترین وابستگی به اپیوم وجود داشته است.
نتایح نشان می دهد که سوء مصرف و وابستگی به مواد در بیماران سرطانی مورد مطالعه بطو قابل توجهی بالا می باشد. همچنین علاوه بر وابستگی شیمیائی، به نظر می رسد که میزان اپیوم تجویزی توسط پزشکان موجب تسکین کافی درد در بیماران نشده است و آنان را به سمت مصرف سایر مواد سوق داده است.