تغییرات عمق موهو و نسبت Vp/Vsزیر شرق ایران (بیرجند) با استفاده از روش تابع گیرنده P

مشخص کردن جزئیات پوسته و گوشته بالایی، یکی از اهداف مهم تحقیقات ژئوفیزیکی است. در این تحقیق به کمک تحلیل تابع گیرنده P، ضخامت پوسته و نسبت Vp/Vs از دو روش محاسبه شد. ابتدا با استفاده از تاخیر زمانی بین موج مستقیم P فرودی به زیر ایستگاه و امواج تبدیل یافته Ps از ناپیوستگی موهو و با استفاده از مدل سرعتی مرجع IASP91 (73/1= Vp/Vs وkm/s3/6= Vp)، عمق موهو در زیر هریک از ایستگاه ها برآورد شد. سپس برای برآورد هم زمان عمق موهو و نسبت Vp/Vs در پوسته از روش زو و کاناموری (2000) استفاده شد. در این روش به دنبال H و Vp/Vs ای هستیم که به ازای آنها برانبارش دامنه های فاز تبدیل یافته و بازتاب های چندگانه در زمان رسیدهای پیش بینی شده، به بیشینه مقدار خود برسد. به همین منظور داده های بیش از300 زمین لرزه دورلرز ثبت شده توسط 4 ایستگاه ثابت کوتاه دوره شبکه لرزه نگاری بیرجند واقع در شرق ایران از 2005 تا 2009 با بزرگای 5/5≤ Mb و در فاصله رومرکزی ̊95 >r> ̊30 مورد پردازش قرار گرفت. تعداد 247 تابع گیرنده در زیر سه ایستگاه تجگ، کوه شاه و دهنه چاه محاسبه شد. با اعمال روش برآورد هم زمان عمق موهو و نسبت Vp/Vs، ضخامت متوسط پوسته در منطقه حدود 41 کیلومتر به دست آمد، کمترین ضخامت پوسته 5/38 کیلومتر در زیر ایستگاه دهنه چاه و بیشترین ضخامت پوسته 44 کیلومتر زیر ایستگاه کوه شاه، که در جنوب غرب منطقه مورد بررسی واقع است به دست آمد، همچنین نسبت Vp/Vs به طور متوسط برای منطقه 79/1، که حدود تغییرات Vp/Vs بین 76/1 تا 84/1 است. به زیرراندگی پوسته اقیانوسی در منطقه بخیه ای سیستان، حاکی از کاهش ضخامت پوسته در منطقه شرق ایران است که با نتایج به دست آمده هم خوانی دارد.