بهبود برنامه ریزی جمع آوری پسماندهای شهری در ابعاد واقعی (مطالعه موردی: شهر تهران)

در این نوشتار الگوریتمی طراحی می شود تا با ارائه ی مسیرهای مناسب درون هر ناحیه شهرداری، هزینه های جمع آوری پسماند را به کمترین حد ممکن کاهش دهد. با توجه به اینکه جمع آوری پسماند حدود 50 الی 70 درصد از مخارج کل یک سیستم مدیریت پسماند شهری را تشکیل می دهد،مرجع{1} اندکی بهبود در عملکرد سیستم، موجب کاهش قابل ملاحظه ی کل هزینه های مدیریت پسماند می شود. مدل ریاضی این مساله از نوع برنامه ریزی عدد صحیح است که برای حل آن در زمان نسبتا کوتاه، روشی ابتکاری شامل سه الگوریتم پیشنهاد می شود: ابتدا کل محدوده ی مورد بررسی با استفاده از الگوریتم اول)الگوریتم بخش بندی(به تعدادی بخش تقسیم می شود. هر نقطه واقع در مرز بخش می تواند یک نقطه شروع یا پایان بالقوه برای عملیات جمع آوری باشد. با استفاده از الگوریتم دوم)الگوریتم تولید مسیر(برای هر بخش کوتاه ترین مسیر بین هر زوج نقطه شروع و پایان تعیین می شود. در گام بعدی، الگوریتم ترکیب بخش های همجوار مناسب را باتوجه به ظرفیت و تعداد ماشین های جمع آوری موجود مشخص می کند به طوری که کل مسافت طی شده در مجموع این بخش ها کمینه شود. در این روش ابتکاری موانع توپولوژیکی)مانند بن بست ها و بلوارها(و همچنین مقررات ترافیکی)مانند یک طرفه بودن(به عنوان محدودیت لحاظ شده اند تا نتایج هر چه بیشتر به واقعیت نزدیک باشند. در نهایت، برتری روش پیشنهادی نسبت به روش مورد استفاده در دنیای واقعی از طریق مورد کاوی در ابعاد واقعی برای سه ناحیه از شهرداری تهران نشان داده می شود.